Tadeusz Mazowiecki - biografia, polityka, zasługi

Tadeusz Mazowiecki stał się jednym z rozpoznawalnych symboli transformacji ustrojowej, jaka zaszła w Polsce na przełomie lat 80. i 90. XX wieku. Były polityk PZPR stał się jednym z najważniejszych postaci „Solidarności”, odgrywającym kluczową rolę w kształtowaniu się demokracji parlamentarnej.

Tadeusz Mazowiecki urodził się 18 kwietnia 1927 roku w Płocku. Pochodził ze średnio zamożnej rodziny o tradycjach raczej zbliżonych do kręgów prawicowych i centrowych. Dzieciństwo i młodość Mazowieckiego przypada na czasy II wojny światowej, co w oczywisty sposób rzutowało na jego późniejsze losy i wykształcenie. Prawdopodobnie już wtedy zetknął się z ruchem komunistycznym, ale i działaczami przedwojennych organizacji.

Po wojnie próbował podjąć studia na uniwesytecie, na wydziale prawa, nigdy jednak ich nie ukończył. Zaangażował się za to politycznie w pracę Stowarzyszenia „Pax” - grupy katolickich działaczy, księży i aktywistów prawicowych, którzy byli skłonni do akceptacji nowych porządków w Polsce i godzili się na współpracę z komunistami. Działał w tej organizacji pomiędzy 1948 a 1955, ostatecznie jednak został zmuszony do odejścia na skutek niemożności pogodzenia się z decyzjami kierownictwa. Mimo to ciągle był znany w środowisku katolicko-”prawicowym” i uznawany przez władzę za przedstawiciela „sankcjonowanej” opozycji – w domyśle więc mało groźnej. Z tego też powodu został dokoptowany, jako przedstawiciel opcji katolickich, do Sejmu PRL w 1961 roku. Sprawował funkcję posła do 1972 roku.

W roku 1980, po wybuchu protestów w Gdańsku i powołaniu „Solidarności” przybył do stoczni i stał się jednym z gorących zwolenników zarówno samej „Solidarności”, jak i Lecha Wałęsy. Dość prędko stał się jednym z najbardziej znanych i czynnych doradców „S”. Z tego też powodu po wybuchu Stanu Wojennego (grudzień 1981) został internowany. Po wyjściu na wolność w roku 1982 dalej pracował w zdelegalizowanej „Solidarności” jako tajny członek, prowadząc akcję na rzecz zwiększenia jej wpływów w narodzie i za granicą. W latach 1988-1989 uczestniczył w tajnych rozmowach z władzą komunistyczną i był członkiem tzw. „Okrągłego Stołu”.

12 września 1989 roku został mianowany pierwszym niekomunistycznym premierem i rozpocząl wraz z powołanym przez siebie rządem proces transformacji ustrojowej PRL-u w III Rzeczpospolitą. Zwolennicy Mazowieckiego chwalą go za przeprowadzenie w krótkim czasie istnienia rządu (do 12.01.1991) szeregu reform prywatyzacyjnych i zmian ustrojowych, przeciwnicy wytykają mu uprawianie polityki „grubej kreski” (w sprawie zbrodni PRL-owskich dygnitarzy, których nie sądzono) i chaotyczny przebieg reform. Po roku 1991 był jednym z twórców Unii Wolności, był też posłem na sejm. Z polityki wycofał się w połowie lat dwutysięcznych.

Zmarł w Warszawie 28 października 2013 roku.