Unia Demokratyczna była partią działającą w latach 1991-1994 r. Jej liderem był Tadeusz Mazowiecki, pierwszy premier III Rzeczpospolitej Polski.
Ideologię polityczną Unii Demokratycznej można opisać jako chrześcijańską demokrację z elementami konserwatywnymi i socjalliberalnymi.
Powstanie Unii Demokratycznej wiąże się z wyborami prezydenckimi 1990 r. – ugrupowanie powstało z integracji środowisk, które w wyborach tych wspierały Tadeusza Mazowieckiego.
Unia Demokratyczna - historia
Dużym sukcesem Unii Demokratycznej było zwycięstwo w wyborach do parlamentu w 1991 r. – UD zdobyła wówczas 12,3% głosów (wysokość wyniku była związana m.in ze znacznym rozbiciem polskiej sceny politycznej), co przełożyło się na zaledwie 62 mandaty. Unii Demokratycznej nie udało się sformować rządu pod przywództwem Bronisława Geremka – partia więc znalazła się w opozycji wobec rządu Jana Olszewskiego, pochodzącego z partii Porozumienie Centrum. Kolejny rząd udało się jednak powołać z udziałem Unii Demokratycznej – premierem została wówczas Hanna Suchocka.
Unia Demokratyczna współpracowała wówczas m.in. z Kongresem Liberalno-Demokratycznym i Polskim Programem Gospodarczym.
W kolejnych wyborach parlamentarnych (1993 r.), które odbyły się po rozwiązaniu parlamentu przez Lecha Wałęsę, Unia Demokratyczna zdobyła ponad 10% głosów i znalazła się w opozycji.
Unia Demokratyczna wraz z Kongresem Liberalno-Demokratycznym utworzyła w 1994 r. Unię Wolności.