Konflikt w Tybecie – przyczyny
Przyczyn konfliktu w Tybecie należy doszukiwać się w czasach historycznych – od wieków Tybet był świadomy swojej odrębności kulturowej i historycznej, stąd też dążył do potwierdzenia swojej niepodległości. Chiny – jedno z najstarszych państw świata – uważało (i uważa) jednak, że Tybet jest tylko chińską prowincją. Zainteresowanie Chin Tybetem można tłumaczyć również strategicznym położeniem Tybetu.
Konflikt w Tybecie – przebieg
Ogłoszenie niepodległości Tybetu nastąpiło w 1911 r., jednak już w latach 50. został on włączony do Chińskiej Republiki Ludowej - Dalajlama został zmuszony do podpisania porozumienia, w wyniku którego Tybet uzyska szeroką autonomię, jednak przejdzie pod władzę chińską.
W 1959 r. doszło do antychińskiego powstania Tybetańczyków, które jednak zakończyło się porażką.
Komunistyczne przeobrażenia Chin w dużej mierze dotknęły Tybet – w trakcie tzw. „wielkiego skoku” chińskiej kultury i gospodarki zginęło około miliona Tybetańczyków. W kolejnych latach niszczone były oznaki kultury tybetańskiej, napływali osadnicy chińscy, a Tybetańczycy emigrowali do krajów ościennych - Dalajlama osiadł w Indiach, gdzie utworzono tybetański rząd na uchodźstwie (z siedzibą w miejscowości Dharamsali). Rząd ten nie jest uznawany przez inne władze państw. Zajmuje się on przede wszystkim koordynacją pomocy humanitarnej dla Tybetańczyków.
Od czasu swojej emigracji Dalajlama prowadzi wiele działań na rzecz uzyskania przez Tybet rzeczywistej (tzn. przestrzeganej przez rząd chiński) autonomii. Dalajlama dąży także do przestrzegania praw człowieka przez władze chińskie na terenie Tybetu – z postulatów niepodległości kraju (jako niemożliwych do zrealizowania) Dalajlama zrezygnował w 1988 r.
W drugiej połowie lat 80. konflikt w Tybecie rozgorzał z nową siłą – protesty Tybetańczyków są krwawo tłumione, a władze chińskie cały czas wspierają przyjazdy chińskich osadników. Ostatnie protesty Tybetańczyków wybuchły w 2008 r. i spotkały się z ostrą reakcją Chin.