Frakcja Czerwonej Armii (niem. Rote Armee Fraktion, RAF) to ugrupowanie terrorystyczne, w swojej ideologii nawiązujące do skrajnej lewicy w wydaniu maoistowskim, działające na terenie Niemiec.
Frakcja Czerwonej Armii - historia
RAF działał 28 lat - od 1970 r., do 1998 r., kiedy to doszło do samorozwiązania grupy. Sama organizacja określała siebie jako antyimperialistyczną miejskiej guerillę (na wzór latynoamerykański), która dąży do obalenia panującego w Niemczech faszystowskiego reżimu.
Przyczynami powstania organizacji były ruchy kontrkulturowe do jakich doszło w wielu krajach Zachodu w latach 60. XX wieku, a także specyficzne warunki w ponazistowskich Niemczech, które wywoływały oburzenie wielu grup młodzieży i zwrot ku ideologii komunistycznej.
Badacze zajmujący się RAF wydzielają 3 etapy rozwoju grupy, nazywane generacjami:
- generacja pierwsza – tzw. Bader-Meinhof Group, którą to nazwę RAF otrzymał zaraz po założeniu w 1970 r. przez m.in. Andreasa Baadera i Ulrike Meinhof
- generacja druga – działalność grupy od połowy lat 70. po lata 80.
- trzecia generacja, trwająca najdłużej, poprzez lata 80. do momentu zakończenia działalności przez grupę.
Działalność RAF można podsumować jako dokonywanie wielu zabójstw (z ich rąk zginęło aż 34 osoby) kradzieży, rozbojów, aktów wandalizmu, zamachów bombowych. Ofiarami ataków grupy często byli przedstawiciele wielkiego biznesu, jako osoby dobrze reprezentujące niemiecką burżuazję.
Jedną z najsłynniejszych akcji RAF było zajęcie ambasady niemieckiej w Sztokholmie i żądania wypuszczenia na wolność przebywających w więzieniu członków RAF. Efektem działalności terrorystów z RAF była także tzw. niemiecka jesień, czyli kryzys państwowy w roku 1977 r.
Warto zaznaczyć, że grupa była wspierana przez wschodnioniemiecką policję STASI, a także wiele organizacji o charakterze terrorystycznym, m.in. Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny.