Celebracja sakramentu bierzmowania poprzedzona jest poświęceniem krzyżma świętego. Dokonuje go dla swej diecezji biskup w Wielki Czwartek podczas Mszy krzyżma świętego.
Ponadto wymagane jest, aby kandydat do bierzmowania znajdował się w czasie obrzędu w stanie łaski, zatem powinien przystąpić wcześniej do sakramentu pokuty.
W Kościele rzymskim szafarzem sakramentu bierzmowania jest biskup. Obecność biskupa przy namaszczeniu nie jest wymagana tylko w sytuacji, gdy chrześcijanin znajduje się w niebezpieczeństwie śmierci. Wówczas sakramentu może mu udzielić każdy kapłan.
Liturgia sakramentu bierzmowania rozpoczyna się od odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych i wyznania wiary przez osoby przystępujące do sakramentu. Ta kolejność ma na celu podkreślenie, że bierzmowanie stanowi kontynuację chrztu – wzmacnia łaskę chrzcielną.
Następnie biskup wyciąga ręce nad bierzmowanych i odmówia modlitwy z prośbą o wylanie na nich Ducha. Po modlitwie dochodzi do istoty sakramentu, czyli namaszczenia krzyżmem na czole kandydata wraz z nałożeniem ręki. Biskup wypowiada wtedy słowa: „Przyjmij znamię daru Ducha Świętego”.
W Kościołach rytu bizantyjskiego bierzmowanego namaszcza się na czole, oczach, nosie, uszach, wargach, piersi, plecach, rękach i stopach, a prezbiter wymawia przy tym formułę: „Pieczęć daru Ducha Świętego”.
Obrzęd bierzmowania kończy pocałunek pokoju, który oznacza kościelną komunię biskupa z wszystkimi wiernymi.
Przy bierzmowaniu kandydatowi towarzyszy tzw. świadek bierzmowania, który ma być dla niego pomocnikiem duchowym, podobnie jak rodzice chrzestni.