Skutkiem sakramentu bierzmowania jest specjalne wylanie Ducha Świętego na osobę, która wcześniej należała już do wspólnoty chrześcijańskiej, tj. była ochrzczona. Bierzmowanie niesie ze sobą bowiem udoskonalenie łaski chrzcielnej. Sakrament ten jeszcze mocniej zakorzenia w synostwie Bożym, ściślej jednoczy bierzmowanego z Chrystusem oraz wzmacnia więź wiernego z Kościołem.
Namaszczenia krzyżmem wyciska pieczęć Ducha Świętego na człowieku; jest znakiem konsekracji:
Tym zaś, który umacnia nas wespół z wami w Chrystusie i który nas namaścił, jest Bóg. On też wycisnął na nas pieczęć i zostawił zadatek Ducha w sercach naszych. (2 Kor 1, 21-22)
Pieczęć Ducha Świętego świadczy o całkowitej przynależności do Chrystusa i oddaniu się na Jego służbę. Znamię duchowe, które chrześcijanin zyskuje w sakramencie bierzmowania, ma niezatarty charakter. Dlatego jest to sakrament, który można przyjąć tylko raz w życiu.
Przez bierzmowanie dochodzi także do pomnożenia darów Ducha Świętego w człowieku: daru mądrości, rozumu, rady, męstwa, wiedzy (umiejętności), daru bojaźni Pańskiej oraz pobożności.
Ponadto chrześcijanin w sakramencie bierzmowania uzyskuje specjalną moc Ducha Świętego do szerzenia i obrony wiary słowem i czynem, o czym pisał św. Tomasz: Bierzmowany otrzymuje moc publicznego wyznawania wiary w Chrystusa, jakby na zasadzie obowiązku (quasi ex officio).