Kościół etiopski jest jednym z tzw. przedchalcedońskich Kościołów wschodnich. Został założony w IV w. przez świętego Frumencjusza, któremu udało się nawrócić cesarza Ezana, jednego z pierwszych władców etiopskich (ówczesnego państwa Aksum), na chrześcijaństwo. Tym samym stało się ono ok. 340 r. religią państwową. Jednakże Etiopczycy mieli kontakt z wyznawcami Chrystusa już od I w., o czym zaświadczają Dzieje Apostolskie (Dz 8, 26-39). W Nowym Testamencie Etiopia występuje pod swoją dawną nazwą – „Abisynia”.
Kościół etiopski przestrzega niektórych zwyczajów żydowskich (obrzezanie, szabat, koszerność mięsa), jak też dodaje do kanonu ksiąg św. szereg apokryfów. Językiem liturgicznym jest język gyyz. W świątyniach nie można umieszczać posągów, a tylko obrazy i wizerunki świętych. Wierzenia i obrzędy kultowe są zbliżone do wierzeń i obrzędów Koptów, stąd Kościół etiopski bywa mylnie utożsamiany z Kościołem koptyjskim. Ze względu na nieuznawanie postanowień Soboru Chalcedońskiego chrześcijanie z Etiopii określani są monofizytami.
Centralne miejsce w liturgii Kościoła etiopskiego odgrywa Eucharystia, a sama liczba i znaczenie sakramentów odpowiada w zasadzie sakramentom Kościoła katolickiego.