Kościół etiopski jest jednym z tzw. przedchalcedońskich Kościołów wschodnich. Został założony w IV w. przez świętego Frumencjusza, któremu udało się nawrócić cesarza Ezana, jednego z pierwszych władców etiopskich (ówczesnego państwa Aksum), na chrześcijaństwo. Tym samym stało się ono ok. 340 r. religią państwową. Jednakże Etiopczycy mieli kontakt z wyznawcami Chrystusa już od I w., o czym zaświadczają Dzieje Apostolskie (Dz 8, 26-39). W Nowym Testamencie Etiopia występuje pod swoją dawną nazwą – „Abisynia”.
Kościół etiopski przestrzega niektórych zwyczajów żydowskich (obrzezanie, szabat, koszerność mięsa), jak też dodaje do kanonu ksiąg św. szereg apokryfów. Językiem liturgicznym jest język gyyz. W świątyniach nie można umieszczać posągów, a tylko obrazy i wizerunki świętych. Wierzenia i obrzędy kultowe są zbliżone do wierzeń i obrzędów Koptów, stąd Kościół etiopski bywa mylnie utożsamiany z Kościołem koptyjskim. Ze względu na nieuznawanie postanowień Soboru Chalcedońskiego chrześcijanie z Etiopii określani są monofizytami.
Centralne miejsce w liturgii Kościoła etiopskiego odgrywa Eucharystia, a sama liczba i znaczenie sakramentów odpowiada w zasadzie sakramentom Kościoła katolickiego. Duży wpływ na praktyki kultowe ma jednak tradycja afrykańska np. w czasie ceremonii religijnych wierni śpiewają i tańczą. Specjalne miejsce w życiu Kościoła etiopskiego odgrywa również post. Etiopczycy poszczą m.in. w każdą środę i w każdy piątek tygodnia.
Od 1959 r. Kościół Etiopski jest Kościołem autokefalicznym. Wcześniej podlegał patriarsze aleksandryjskiemu, który obecnie zachowuje jedynie honorowy prymat. Uzyskanie niezależności przez Kościół etiopski przyczyniło się do jego wyjścia z izolacji i zaangażowania się w ruch ekumeniczny oraz misyjny. Główną rolę w działalności tego Kościoła odgrywają mnisi, którzy są nie tylko lepiej wykształceni od księży, ale również cieszą się dużym szacunkiem w życiu religijnym oraz społecznym. Najmądrzejsi z nich posiadają tytuł „daptaras”.
Podobnie jak w przypadku innych Kościołów wschodnich można wyróżnić Etiopski Kościół Prawosławny (oficjalna nazwa: Etiopski Kościół Ortodoksyjny Tewahedo) oraz Etiopski Kościół Katolicki, przy czym liczba etiopskich chrześcijan będących w łączności z Rzymem jest niewielka i wynosi około 150 tys. Natomiast do Etiopskiego Kościoła Prawosławnego należy ponad 30 milionów wiernych, co czyni go największym spośród z orientalnych (wschodnich) Kościołów ortodoksyjnych. Chrześcijaństwo w Etiopii nie ma już jednak statusu religii państwowej.
Po tym, jak Erytrea uzyskała niepodległość w 1993 r., od Kościoła etiopskiego oddzielił się Erytrejski Kościół Ortodoksyjny.