Nie ma jednej definicji religii. Większość badaczy na potrzeby swojej pracy tworzy własne bądź korzysta z ogromnego arsenału już powstałych, które można podzielić na:
1) definicje stukturalne (wskazujące na strukturę religii jako zjawiska) i funkcjonalistyczne (podkreślające funkcję religii):
- przykładem definicji strukturalnej jest definicja Natana Sorderbloma: „Religia jest stosunkiem miedzy człowiekiem, a poza światową siłą, w którą człowiek wierzy i od której czuje się zależny, jest stosunkiem wyrażającym się w modlitwie, zaufaniu, bojaźni, ofiarach, etycznym postępowaniu”;
- przykładem definicji funkcjonalistycznej jest definicja Emila Durkheima: „Religia stanowi jednolity system wierzeń i praktyk, które zespalają w jedną wspólnotę moralną, zwaną Kościołem, tych wszystkich, którzy do niej należą”.
2) definicje genetyczne, które określają religię poprzez wskazanie jej źródeł i procesu jej powstawania, np. „religia to najniższy etap rozwoju wiedzy, a więc jest wynikiem umysłowego prostactwa, lęku, zachwytu, jakiego pierwotny człowiek doznawał oglądając cuda przyrody. W miarę rozwoju religia przechodzi w metafizykę, a następnie zmienia się w naukę pozytywną” (August Comte);
3) definicje relacjonistyczne określające stosunek ogólny (społeczeństwa) bądź osobowy (człowieka) do sacrum: „Religią, czy też samą istotą, czy lepiej cechą trwałą wszystkich zjawisk i aspektów religii jest to, że łączy ona pewnym stosunkiem (relatio) człowieka jako nosiciela uczuć religijnych z tak czy inaczej ujmowanym przez niego światem innym, nadprzyrodzonym, transcendentnym” (Tiele - Soderblom)
Oprócz przytoczonych powyżej definicji religii, do najważniejszych i najczęściej cytowanych należą m.in.:
- definicja C. Geertza: „Religia to system symboli kształtujący mocne, wszechobejmujące, trwałe nastroje i motywacje za pośrednictwem najogólniejszego ładu istnienia, którym nadano status takiej faktyczności, że nastroje te i motywacje wydają się osobiście rzeczywiste”;
- definicja W. Jamesa (redukująca religię do sfery psychicznej): „Religia to takie uczucia, czyny i doświadczenia osobowej jednostki o których ta jednostka mniema, że odnoszą się one do czegoś co ona sama uznaje za boskie”;
- definicja M. Eliade: „Religia nie oznacza bynajmniej wiary w Boga, bogów czy duchy, ale odnosi się do doświadczenia sacrum, wiąże się przeto z pojęciami bytu, znaczenia i prawdy”.