„Wstęp do bajek” to pierwszy utwór ze zbioru pt.: „Bajki i przypowieści” Ignacego Krasickiego. Ten krótki, bo zaledwie dziesięciowersowy, wiersz stanowi wprowadzenie i zapowiedź poruszanej tematyki. Pozwala czytelnikowi domyślać się charakteru całego zbioru.
Dominantą stylistyczną jest tutaj anafora. Autor rozpoczyna kolejne wersy od słowa „był” i wymienia przedstawicieli różnych profesji, stanów i wieku, by w drugiej części zdania zaprzeczyć przypisywanym im powszechnie cechom. I tak pisze: „Był młody, który życie wstrzemięźliwie pędził;/ Był stary, który nigdy nie łajał, nie zrzędził (...)”. Poeta odwołuje się do stereotypów, a zaprzeczając im stanowczo (powtarza się słowo „nigdy”), budzi zdziwienie i zaciekawienie odbiorcy.
Warto dodać, że wszystkie te postaci odnajdziemy w dalszych utworach zbiorku i przekonamy się, że jest dokładnie odwrotnie niż to napisano: politycy dbają o własne interesy, młodzi szukają rozkoszy, a bogaci troszczą się tylko o własne potrzeby. Wszystko wyjaśnia się dopiero na końcu „Wstępu do bajek”, w krótkim dialogu: „- A cóż to jest za bajka? -Wszystko to być może!/ Prawda, jednakże ja to między bajki włożę”. W przywołanych wersach poeta zawarł morał, myśl przyświecającą całemu zbiorowi: wszystko to mogłoby się zdarzyć – i prawdomówny poeta, i skromny żołnierz – a jednak nikt, kto zna życie, w to nie wierzy. Doświadczenie uczy człowieka, że nieuczciwość, zachłanność i obłuda są powszechne, a opowieści o cnocie można włożyć między bajki (czyli – uznać je za nieprawdziwe).
Krasicki posłużył się tutaj grą słów, korzystając z dwuznaczności wyrazu „bajka”, które oznacza zarówno gatunek literacki, jak i nieprawdę (tzw. bajanie).
Wierszyk napisany został regularnym trzynastozgłoskowcem, z dokładnymi rymami żeńskimi w układzie parzystym. Kompozycja utworu oparta jest na anaforycznym wyliczaniu kolejnych postaci i zaprzeczaniu ich stereotypowym przywarom. By uniknąć monotonii, w 6 wersie autor zastosował elipsę (opuścił element zdania), pomijając czasownik „był”. Ostatnie dwa wersy wyróżnione graficznie zawierają morał.