Tytuł
Poeta na tytuł swoje wiersza wybiera słowa pochodzące z Biblii: Człowiek zrodzony z niewiasty ma krótkie i bolesne życie […]. Jest to wypowiedź Hioba o nędzności życia człowieka. Myśl cierpiącego stanie się tematem przewodnim całego utworu. Służy bowiem przedstawieniu postaci człowieka godnego pożałowania, będącej niczym wobec majestatu Boga.
Gatunek i forma
Mikołaj Sęp Szarzyński jest uznawany za jednego z najwybitniejszych twórców polskiego baroku. Doskonałość osiągnął m.in. w formie sonetu, którego przykładem jest utwór Na one słowa Jobowe „Homo natus de muliere, brevi vivens tempore etc. Z całej spuścizny poety zachowało się łącznie 6 sonetów.
Utwór ma formę sonetu szekspirowskiego, odznacza się innym układem strof i rymów niż sonet tradycyjny. Składa się z trzech strof czterowersowych i jednej dwuwersowej. Służy ona wzmocnieniu przesłania całego wiersza.
Koncepcja człowieka i życia
Początek utworu przedstawia istotę ludzką jako poczętą w wyniku aktu miłosnego, w swojej istocie wstydliwego. Następnie rodzi się w bólu i wiedzie trudne, pełne cierpienia i bólu życie, zakończone nagłą śmiercią. Ta nicość człowieka jest przeciwstawiona wielkości Boga, któremu poeta poświęcił drugą strofę.
Bóg oczekuje od człowieka najwyższego szacunku, pomimo tego, że zdaje sobie sprawę z jego marności. To oczekiwanie jest dla podmiotu największą zagadką, która prowadzi do refleksji o bożym miłosierdziu. Podmiot nie jest pewny czy człowiek w swojej marności jest w stanie oddać Bogu należną mu cześć, dlatego bezpośrednio zwraca się do niego z prośbą o miłość, którą zwróci mu po śmierci.
Model życia przedstawiony w wierszu Sępa Szarzyńskiego odbiega od renesansowej wizji świata i ludzkiej egzystencji, opierającej się na idei humanizmu, stawiającej w centrum człowieka. W baroku to Bóg jest ośrodkiem wszystkiego (teocentryzm) i wokół Niego koncentrują się wszystkie sensy.
Liczne zwroty człowieka do Boga w formie apostrof pozwalają dostrzec pozytywne akcenty w nędzy życia. Napawają nadzieją i pozwalają rozwijać wiarę w miłosierdzie i łaskę Bożą, w których należy szukać ocalenia duszy.