Sonet II (Na one słowa Jobowe „Homo natus de muliere, brevi vivens tempore etc.”) - treść wiersza

Z wstydem poczęty człowiek, urodzony 
Z boleścią, krótko tu na świecie żywie, 
I to odmiennie, nędznie, bojaźliwie, 
Ginie, od Słońca jak cień opuszczony.

I od takiego (Boże nieskończony, 
W sobie chwalebnie i w sobie szczęśliwie
Sam przez się żyjąc) żądasz jakmiarz chciwie
Być miłowany i chcesz być chwalony!

Dziwne są twego miłosierdzia sprawy –
Tym się Cherubim (przepaść zrozumności) 
Dziwi zdumiały i stąd pała prawy 
Płomień, Serafim, w szczęśliwej miłości.

O Święty Panie, daj, niech i my mamy 
To, co mieć każesz, i tobie oddamy.

Polecamy również:

Komentarze (0)
Wynik działania 1 + 1 =
Ostatnio komentowane
dziękuję
• 2025-05-31 17:22:28
polecajka
• 2025-05-31 16:27:49
Śmierć premiera? Inspirujące! Dobre słowa na tytuł filmu sensacyjnego.
• 2025-05-29 07:51:10
fajny przydatny tekst
• 2025-04-27 18:43:52