na przyszłość, kiedy los obiecuje człowiekowi więcej niż w rzeczywistości daje. Tymczasem życie okazuje się rozczarowaniem i nie oferuje prawdziwego szczęścia.
Bohaterowie
Wiktor Ruben – blisko czterdziestoletni administrator ośrodka dla niewidomych dzieci w Stokroci, w młodości bywalec Wilka. Romansował z mieszkającymi tam pannami, był też nauczycielem najmłodszej z nich Zosi. Brał udział w wojnie w stopniu kapitana.
Fela – jedna z sióstr mieszkających w Wilku. Wiktor był w niej zakochany jako młody człowiek, była pierwszą nagą kobietą, jaką widział; po 15 latach dowiaduje się, że dziewczyna zmarła na grypę hiszpankę.
Julcia – najstarsza z panien. W młodości miała romans z Wiktorem, potem wyszła za mąż za Kaweckiego, z którym ma dwójkę dzieci.
Jola – w młodości łączyła ją intymna więź z Wiktorem, wspólnie spędzali czas: pływali, rozmawiali, żartowali. Najpiękniejsza z dziewcząt, rozwiązła, lubiąca romanse mężatka. Po powrocie Rubena dochodzi między nimi do zbliżenia.
Kazia – „poważna, chuda, najbrzydsza”, zamknięta w sobie, bardzo gospodarna dziewczyna. Zakochana bez pamięci w Wiktorze, prowadzi z nim poważne długie rozmowy. Po 15 latach rozwódka z jednym dzieckiem (synem).
Tunia – najmłodsza z sióstr. W czasie pobytu Wiktora w Wilku przed I wojną światową była jeszcze dzieckiem, potem dorosłą kobietą, którą bohater utożsamia w wyobraźni z nieżyjącą Felą i próbuje z nią nawiązać intymną relację.
Zosia – najmłodsza z dziewcząt, Wiktor był jej nauczycielem. Mężatka z jednym dzieckiem, po jego powrocie po 15 latach zdradza wobec niego niechęć.
Jurek – kleryk, zmarły przyjaciel Wiktora
Wujostwo Wiktora – małżeństwo mieszkające w Różkach