Geneza, czas i miejsce akcji
„Panny z Wilka” to opowiadanie napisane przez Jarosława Iwaszkiewicza w okresie XX-lecia międzywojennego. Znalazło się ono w tomie pod tym samym tytułem, wydanym w 1933 roku. Akcja opowiadania rozgrywa się na dwóch płaszczyznach.
Czasem teraźniejszym są lata 20. XX wieku (choć może to być początek lat 30. – mówi się bowiem, że Fela zmarła 10 lat wcześniej na hiszpankę), natomiast wspomnienia głównego bohatera sięgają epoki przed I wojną światową. Główne miejsce akcji to miejscowość Wilko, ponadto Stokroć (gdzie dojrzały już Wiktor jest zarządcą ośrodka dla niewidomych) i Różki (majątek wujostwa Wiktora).
Interpretacja
„Panny z Wilka” to nostalgiczna opowieść o czasie i przemijaniu. Główny bohater, który po kilkunastu latach wraca do dworu w Wilku, próbuje dokonać niemożliwego – niejako odzyskać utraconą młodość. Dwór w Wilku oznacza dla niego sensualne wspomnienie pierwszych erotycznych uniesień i fascynacji mieszkającymi tam kobietami. Okazuje się jednak, że jest to przedsięwzięcie z góry skazane na klęskę. Czas poczynił bowiem nieodwracalne zmiany nie tylko w otoczeniu i wyglądzie jego samego i uwielbianych młodych panien, ale także w łączących ich niegdyś