jej zalet (pracowitość), jak i wad (pazerność). Jego najbardziej znane powieści to: „Ziemi przypisany”, „Tańczący jastrząb”, „Wielki festyn” czy „Gitara z rajskiej czereśni”. Groteskowo-satyryczną wersję wspomnianego nurtu reprezentowały utwory Edwarda Redlińskiego („Awans”, „Konopielka”) czy Józefa Łozińskiego („Chłopacka wysokość”). Wyraźnie polemizowały one ze stereotypowym obrazem wiejskiej sielanki.
Inni przedstawiciele nurtu chłopskiego to: Wincenty Burek („Nawałnica”), Jan Bolesław Ożóg („Bracia”, „Elegia weselna i inne opowiadania”), Marian Pilot („Majdan”), Zygmunt Trziszka („Drewniane wesele”).
Bez wątpienia jednak najwybitniejsze dzieła prozy chłopskiej wyszły spod pióra Wiesława Myśliwskiego. Jego utwory – takie jak „Nagi sad”, „Pałac”, „Kamień na kamieniu”, „Widnokrąg” – to powieści napisane z wielkim epickim rozmachem, bogate nie tylko w obserwacje socjologiczne, ale również sensy psychologiczne i filozoficzne. Dzieła Myśliwskiego pokazują stopniowy rozpad kultury chłopskiej, który staje się parabolą metamorfozy całego powojennego świata. Jednocześnie wykorzystują one nowatorskie rozwiązania w dziedzinie powieści, takie jak: fragmentaryczność i achronologiczność narracji, subiektywizacja czy narracja personalna.