Zawżdy znajdzie przyczynę, kto zdobyczy pragnie.
Dwóch wilków jedno w lesie nadybali jagnię;
Już go mieli rozerwać; rzekło: «Jakim prawem?»
«Smacznyś, słaby i w lesie!» — Zjedli niezabawem.
Zawżdy znajdzie przyczynę, kto zdobyczy pragnie.
Dwóch wilków jedno w lesie nadybali jagnię;
Już go mieli rozerwać; rzekło: «Jakim prawem?»
«Smacznyś, słaby i w lesie!» — Zjedli niezabawem.
„Kruk i lis” to jedna z najpopularniejszych bajek Krasickiego. Poeta posłużył się tu antycznym pierwowzorem, adaptując jeden z utworów Ezopa. Inaczej niż większość bajek, ta rozpoczyna się od morału, a dopiero w następnej kolejności opowiada historię obrazującą ten morał. Pierwsze wersy wnoszą... Więcej »
„Lew i zwierzęta” to utwór napisany trzynastozgłoskowcem, składający się z dwunastu wersów o rymach dokładnych, parzystych, żeńskich. W pierwszym wersie poeta zarysował sytuację – dowiadujemy się, że ma miejsce zebranie zwierząt u lwa, co nasuwa skojarzenie z zebraniem się dworzan u... Więcej »
„Dewotka” to przykład bajki epigramatycznej o konwencjonalnej budowie sześciowersowej, gdzie ostatni wers zawiera sentencjonalną naukę, czyli morał. Utwór napisany jest trzynastozgłoskowcem o rymach parzystych, żeńskich, dokładnych. Już tytuł wskazuje na temat utworu – fałszywą pobożność. Więcej »
„Czapla, ryby i rak” to kolejna z bajek, której bohaterami są zwierzęta, choć dotyczy ona oczywiście stosunków międzyludzkich. Utwór jest dość długi jak na ten gatunek, liczy bowiem aż 36 wersów o różnej długości. Więcej »
Bajka „Słowik i szczygieł” to utwór bardzo zwięzły. W czterech wersach przedstawia krótką rozmowę między słowikiem i szczygłem, zakończoną puentą. Poeta posłużył się tu trzynastozgłoskowcem, zastosował rymy parzyste, dokładne, żeńskie. Więcej »