Kronika jako gatunek literacki to utwór zawierający uporządkowane chronologicznie fakty, spisywane systematycznie i na bieżąco.
Gdy mowa jednak o średniowiecznych kronikach, takich jak np. „Kronika polska”, ujawniają one także inne cechy. Utwory z tego okresu nie są jedynie źródłami faktograficznymi, ale również dziełami literackimi. Oprócz opisów faktycznych wydarzeń i postaci, teksty tych kronik zawierają komentarz autora czy fragmenty legendarne i baśniowe.
W „Kronice Polskiej” Galla Anonima można odnaleźć wszystkie te cechy. Dodatkowo, kronikarz opisuje kolejnych władców w sposób tendencyjny, nie zawsze obiektywny. Przytacza – na przykład historię – o cudownych narodzinach Bolesława Krzywoustego. Jego relacja jest zatem pochlebna dla polskich królów. Gall przedstawia ich jako mężów odważnych, mądrych, roztropnych i walecznych. W opozycji do prawego Bolesława kronikarz stawia jego brata Zbigniewa – zdrajcę, spiskowca, księcia pozbawionego honoru. Inną kontrastową postacią jest Bolesław Śmiały, opisany jako władca porywczy, buntownik, skrytykowany przez kronikarza za sposób rozwiązania sporu z biskupem krakowskim.
Postaci królów, których kronikarz uznał za godne wzory, są mityzowane, idealizowane. Kronikarz ukazuje wyłącznie ich cechy pozytywne, a przemilcza wady.
Jednak najbardziej charakterystyczne dla „Kroniki polskiej” jest to, że nie ma w niej ani jednej daty. Gall posłużył się gatunkiem zwanym „gesta” (od fr. chansons de geste – pieśń o czynie). Jego opowieść składa się z odpowiednio wybranych i zestawionych opisów czynów władcy, które mają za zadanie przedstawić jego osobę. Przy tym opisy mają cechy panegiryczne, zostały tak wyselekcjonowane i opisane, by przedstawić monarchę w jak najlepszym świetle. Choć kronika jest pozbawiona dat, to bieg czasu, a nie związki przyczynowo-skutkowe, rządzi opowieścią mnicha.
Dzięki relacji Galla Anonima historycy dysponują wieloma bezcennymi informacjami. Możliwe stało się naszkicowanie położenia i kształtu ziem polskich i ich sąsiadów za czasów powstania dynastii Piastów. Poznano okoliczności przyjęcia przez Polskę chrześcijaństwa i dokładny przebieg pamiętnego dla historii naszego kraju zjazdu gnieźnieńskiego. Historycy mogą porównać opis Galla z fragmentami późniejszych kronik, których autorami byli m.in. Jan Długosz i Wincenty Kadłubek, i dzięki temu zadecydować o prawdziwości niektórych wydarzeń. Ponadto, jasna staje się dla nich perspektywa, z jakiej pisał dany kronikarz, choćby ze względu na sposób opisu danych królów.
Jednym z bardziej znanych przykładów na zabiegi pisarskie kronikarzy może być porównywanie opisu śmierci św. Stanisława. Wiadomo, że opis Wincentego Kadłubka nie był obiektywny – Gall Anonim nie ukrywał w swojej relacji winy króla Bolesława Śmiałego w jego zabójstwie.