Dobro i zło, ich pochodzenie i miejsce w świecie, to tematy, które fascynują ludzi wszystkich epok i wszystkich wyznań. Religie i systemy filozoficzne próbują zrozumieć te fenomeny i znaleźć dla przekonujące wytłumaczenie. Słynne pytanie „skąd zło?” intryguje filozofów od czasów starożytnych (np. święty Tomasz z Akwinu uznał, że zło jest po prostu brakiem dobra). Wiara chrześcijańska przedstawia spójną koncepcję na temat pochodzenia i miejsca dobra i zła w świecie. Koncepcja ta oparta jest na Biblii.
Dobro i zło w Starym Testamencie
Pismo Święte rozpoczyna się opisem stworzenia świata zawartym w Księdze Rodzaju. Cały świat i wszystko, co na nim żyje, zostaje stworzone na przez jedynego, wszechmocnego Boga. Bóg nazywa swoje stworzenie „dobrym”, ponieważ sam jest nieskończenie dobry i nie może stworzyć czegoś złego. Bóg nie stwarza zła nie dlatego, że nie potrafi, ale dlatego że jest to sprzeczne z jego naturą. Koroną bożego stworzenia jest człowiek, który zostaje ukształtowany na obraz i podobieństwo Stwórcy. Według Biblii ludzka natura była na początku dobra i nieskażona – ludzie nie czynili zła, nie odczuwali wstydu ani strachu. Pierwsi rodzice zostają jednak skuszeni do nieposłuszeństwa Bogu przez węża, którym był sam Szatan. To powoduje, że na świecie pojawia się śmierć, a ludzie zaczynają grzeszyć. Zło na świecie jest więc wynikiem działania diabła i upadku pierwszych ludzi. Od momentu nieposłuszeństwa w ogrodzie Eden cała ludzkość boryka się z konsekwencjami odrzucenia bożego planu.
Problem dobra i zła w Księdze Hioba
Problem zła i jego miejsca w świecie podejmuje także Księga Hioba, która wchodzi w skład tzw. ksiąg mądrościowych Starego Testamentu. Głównym bohaterem tej opowieści jest bogobojny bogacz Hiob, który zostaje naznaczony olbrzymim cierpieniem. Traci majątek, ukochaną rodzinę i zdrowie. Bohater jest przekonywany przez swoich trzech przyjaciół, że nieszczęście, jakie na niego spadło, jest karą za złe uczynki. Nie daje im wiary, ponieważ jest wierzy głęboko w swoją niewinność. Rację Hiobowi przyznaje sam Bóg. Księga Hioba uczy, że boże plany są dla nas zawsze tajemnicą. Nieszczęścia zaś nie są karą za grzechy ani zemstą Boga na grzeszniku. Postawa pobożnego Hioba pokazuje, że ważniejsze od zrozumienia tajemnicy zła jest ufna wiara w dobroć Boga.
Dobro i zło w Ewangelii według św. Mateusza
Na końcu Ewangelii mateuszowej Jezus wyraźnie wskazuje, na czym polegają złe i dobre uczynki. Zapowiada, że na końcu świata oddzieli owce od kozłów, czyli ludzi czyniących dobro od tych, którzy popełniają zło. Ludzie miłosierni wobec bliźnich zostaną nagrodzeni, a ci nieczuli na los innych – potępieni. Jezus przypomina tym samym, że zło nie pochodzi od Boga i nie jest zgodne z jego wolą. Tylko dobrzy będą mogli przebywać z Bogiem w wieczności. Życie doczesne jest więc dane nam po to, żebyśmy mogli opowiedzieć się po stronie dobra lub zła. Pismo Święte zapewnia, że dobry Bóg ostatecznie zatryumfuje, a Szatan, główny sprawca zła w świecie, zostanie unicestwiony.