Księga Hioba jest jedną z ksiąg Starego Testamentu. To jeden z najsłynniejszych i najbardziej intrygujących utworów Biblii. Tekst ten należy do tzw. ksiąg dydaktycznych (mądrościowych), które zawierają porady i pouczenia na temat tego, jak żyć zgodnie z wolą bożą. Księga ta porusza problem cierpienia i zawiera próbę odpowiedzi na pytanie, dlaczego zło spada na dobrych i bogobojnych ludzi.
Cierpienie Hioba
Hiob był człowiekiem niesłychanej prawości i uczciwości. Prowadził życie nienaganne w oczach Boga. Mocno wierzył w bożą opatrzność i odznaczał się wielką pobożnością. Miał ogromny majątek i liczną rodzinę. Był przy tym bardzo pokorny i bogobojny. Nigdy nie zapominał o oddawaniu chwały Bogu. Bóg postanowił wystawić Hioba na próbę, żeby się przekonać, czy człowiek ten będzie mu nadal wierny i oddany. Został do tego namówiony przez Szatana. Hiob utracił całą swoją rodzinę i bogactwo materialne. Został również dotknięty trądem – chorobą, która uchodziła w tamtych czasach za szczególnie hańbiącą. Trędowaci byli postrzegani jako wielcy grzesznicy, którzy zostali za swoje przewinienia ukarani ciężką dolegliwością. Zgodnie z prawem Mojżesza (prawem Izraela) uchodzili za nieczystych i musieli izolować się od reszty społeczeństwa.
Postawa Hioba w obliczu cierpienia
Przytłoczony cierpieniem Hiob skarży się na swój los, ale nie ma w jego słowach bluźnierstwa i powątpiewania w mądrość Boga. Hiob zachowuje postawę pokornego wierzącego, który ufa bożej opatrzności, nawet w sytuacji wielkiego życiowego kryzysu. Ma głęboką świadomość własnej małości i ograniczoności. Rozumie, że jest zależny od Boga, że to od Boga otrzymał wszystko, co dobre. Nie ma więc do Stwórcy pretensji, kiedy całe to dobro traci. Nie oznacza to jednak, że Hiob jest obojętny na to, co go spotkało. Księga Hioba jest bowiem pełna przejmujących lamentacji i skarg bohatera na swój los. Bohater doświadcza rozpaczy, choć się jej nie poddaje. Hiob ma po prostu świadomość, że boże plany i decyzje są dla nas zawsze pewną tajemnicą, a Bóg nigdy nie chce zniszczenia człowieka, ale jego dobra. Boża mądrość przewyższa bowiem nieskończenie ludzkie możliwości poznania i zrozumienia sensu cierpienia. W księdze tej znajdujemy próbę odpowiedzi na pytanie, dlaczego zło spada na dobrych ludzi. Według przyjaciół głównego bohatera, którzy wchodzą z nim w dialog, nieszczęścia są rodzajem kary za ludzkie przewinienia. Próbują udowodnić Hiobowi, że czymś sobie zasłużył na tak straszny los. Hiob podkreśla jednak, że jest niewinny i niczym sobie nie zasłużył na dotkliwą karę. Warto pamiętać, że Bóg przyznaje Hiobowi rację, choć nie rozwiewa wszystkich jego wątpliwości. Pokorna, pełna głębokiego zaufania postawa zostaje nagrodzona. Bohater odzyskuje wszystkie dobra, otrzymuje nową rodzinę i zostaje uzdrowiony z choroby.