Reportaż Wańkowicza opowiada o wielu porażkach i o równie licznych sukcesach odnoszonych na polu bitwy pod słynnym wzgórzem Monte Cassino (jednego z najsłynniejszych miejsc w historii II wojny światowej).
Pod Monte Cassino giną ludzie z różnych grup wiekowych i społecznych – uczniowie, maturzyści, robotnicy, gospodarze wiejscy, byli jeńcy sowieccy. Wszyscy oni wykazują ogromną odwagę i chęć walki o honor oraz gotowość oddania życia za ojczyznę. Równie dzielni są pracownicy służb medycznych, dbających o zdrowie i kondycję żołnierzy. Każdej z tych osób autor poświęca swoją uwagę i czas. Jest to wspaniałe świadectwo oddania idei walki o niepodległość, zwłaszcza, że krwawa historia Monte Cassino jest wciąż mało znana i rozpoznawalna w porównaniu np. z Powstaniem Warszawskim czy Kampanią Wrześniową.
„Bitwę o Monte Cassino” uważa się za pomnik wystawiony przez Wańkowicza armii generała Andersa.
Wnikliwie obserwowany i spisany przez autora przebieg zaciętych walk, wzbudza u czytelnika podziw i szacunek dla żołnierskiej ofiarności oraz wytrzymałości i cierpliwości w swoich działaniach.
Opisani żołnierze cierpią z powodu bolesnych ran, niedostatku jedzenia i podstawowej higieny. Patrzą na brutalną smierć swoich kolegów. Walczą z ludźmi, z którymi w innej sytuacji łączyłaby ich przyjaźń.