Wojciech Jaruzelski - biografia, rządy

Wojciech Witold Jaruzelski urodził się 6 lipca 1923 roku w Kurowie, w rodzinie pochodzenia szlacheckiego. Herbem jego rodu był Ślepowron. Młody Witold wychowywał się więc w duchu patriotyzmu i tradycji dla dawnych, polskich wartości. W czasie dwudziestolecia międzywojennego otrzymał solidne wykształcenie w prywatnych szkołach.

Po wybuchu II wojny światowej rodzina znalazła się na terenach zajętych przez ZSRR i wkrótce została deportowana w głąb Związku Radzieckiego. W czasie przymusowych prac w tajdze Jaruzelski doznał uszkodzenia wzroku, które zmusiło go, by do końca życia nosić ciemne okulary. W roku 1943 został zmobilizowany do tworzących się w ZSRR polskich oddziałów zbrojnych i ukończył kurs oficerski. W latach 1944-1945 uczestniczył w walkach na terenie Polski, m.in. na Pomorzu, gdzie odznaczył się osobistą odwagą.

Po zakończeniu wojny Jaruzelski dalej kształcił się w kierunkach wojskowych i awansował na kolejne stopnie, w roku 1956 zostając generałem brygady. W latach 60. osiągnął szczyty kariery wojskowej, będąc przez 3 lata szefem Sztabu Generalnego, później zaś Ministrem Obrony Narodowej.

W roku 1968 opracowywał, później zaś wdrażał plan interwencji sił Układu Warszawskiego w Czechosłowacji i stłumienia tam rozruchów antykomunistycznych, znanych jako "praska wiosna". Niejasna jest jego rola w czasie strajków na Wybrzeżu 1970 roku, na pewno jednak musiał udzielić przynajmniej cichej zgody na użycie ostrej amunicji w tłumieniu protestów.

W roku 1980 i po powstaniu Solidarności jego pozycja w gronie PZPR stała się kluczowa. Razem z grupą generałów stał na stanowisku konieczności stłumienia "Solidarności" siłą, nim jej samo istnienie doprowadzi do powtórzenia sytuacji z Czechosłowacji. 13 grudnia 1981 roku wprowadził Stan Wojenny i sformował Wojskową Radę Ocalenia Narodowego. Przez cały okres lat 80. sprawował niemal dyktatorską władzę w kraju.

W roku 1989 zdecydował się podjąć rozmowy z przedstawicielami opozycji, co zaowocowało tzw. "Okrągłym Stołem" i bezkrwawym oddaniem władzy przez komunistów. Był krótko (do grudnia 1990) pierwszym prezydentem RP. Po 1990 wycofał się z polityki. Wtedy też zaczęła się długa seria procesów przeciwko generałowi, które miały wyjaśnić jego rolę w krwawym tłumieniu strajków robotniczych w 1970 i 1981. Należy przyznać, że jako jeden z nielicznych PRL-owskich wojskowych oskarżonych o zbrodnie stawiał się na wszystkie rozprawy osobiście. Zmarł z przyczyn naturalnych, przed zakończeniem procesu, 25 maja 2014 roku.