Monarcha szwedzki – Karol X Gustaw, w roku 1655 zerwał rozjem sztumski (kończący wojnę polsko – szwedzką z roku 1635) i zaatakował Wielkopolskę oraz Litwę. W efekcie zdrady pospolitego ruszenia oraz praktycznie poddania Litwy przez Janusza Radziwiłła, król Szwecji w krótkim czasie opanował niemal całą Rzeczpospolitą.
W październiku tego samego roku ówczesny król polski – Jan Kazimierz, musiał uchodzić z kraju na Śląsk znajdujący się wówczas pod władzą zwierzchnią dynastii Habsburgów. Okupacja całego kraju okazała się wyjątkowo wyniszczająca, bowiem na zajętych obszarach Szwedzi stosowali taktykę „wojna żywi wojnę”. W efekcie ich działań doszło do zmiany nastrojów w polskim społeczeństwie – wahającym się wcześniej między zdradą a oporem.
Z inicjatywy żony króla Jana Kazimierza – Ludwiki Mari Gonzagi, dokonano 1 kwietnia w roku 1656 ślubów lwowskich. Miały one miejsce w katedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, podczas mszy świętej odprawianej przez nuncjusza Pietro Vidoniego przed obrazem Matki Bożej Łaskawej.
Król oddał wówczas Rzeczpospolitą pod opiekę Najświętszej Marii Panny, obiecując przy tym poprawę sytuacji mieszczan oraz chłopów – w chwili, gdy tylko zakończy się okupacja szwedzka. Śluby lwowskie miały przede wszystkim na celu poderwanie narodu do walki z okupantem. Autorem tekstu monarchy polskiego był Święty Andrzej Bobola.
Fragment ślubów lwowskich „Wielka człowieczeństwa Boskiego Matko i Panno! Ja, Jan Kazimierz, Twego Syna, Króla królów i Pana mojego, i Twoim zmiłowaniem się król, do Twych Najświętszych stóp przychodząc, tę oto konfederacyję czynię: Ciebie za Patronkę moją i państwa mego Królową dzisiaj obieram. Mnie, Królestwo moje Polskie, Wielkie Księstwo Litewskie, Ruskie, Pruskie, Mazowieckie, Żmudzkie, Inflanckie i Czernihowskie, wojsko obojga narodów i pospólstwo wszystko Twojej osobliwej opiece i obronie polecam, Twojej pomocy i miłosierdzia w teraźniejszym utrapieniu królestwa mego przeciwko nieprzyjaciołom pokornie żebrzę (...)” (dziedzictwo.ekai.pl).