Piramidy są do dziś najsłynniejszymi symbolami starożytnego Egiptu. Większość z nich powstała na zachodnim brzegu Nilu. Miało to związek z wierzeniami starożytnych Egipcjan, którzy uważali Zachód za krainę umarłych. Oprócz tego budowane były względem stron świata i licznych gwiazdozbiorów. Na obszarze Egiptu można znaleźć 67 ukończonych piramid i ok. 25 nieukończonych, najwięcej z nich znajduje się w nekropoliach w Gizie pod Kairem.
Podstawowa funkcja piramid, to miejsce wiecznego spoczynku faraonów. Do grobowców królewskich składano zmumifikowane ciało władcy oraz liczne przedmioty użytku codziennego, których mógł potrzebować w życiu pozagrobowym. Oprócz tych przedmiotów, na wyposażenie grobowców składały się również liczne kosztowności, złoto, dzieła sztuki a czasem również broń. W większości odnalezionych grobowcach znajdowały się również symboliczne figurki – uszebti, które miały symbolizować służących faraona oraz kanopy – urny grobowe, gdzie przechowywano zabalsamowane organy wewnętrzne władcy. W skład zespołu grobowego, oprócz samej piramidy, wchodziła również świątynia grobowa budowana po jej wschodniej stronie, piramidki satelickie oraz świątynia dolna zlokalizowana bliżej Nilu.
Najstarsze formy grobowców, pochodzące jeszcze z czasów przeddynastycznych, wznoszone przez starożytnych Egipcjan, nazywano mastabami. Miały przekrój trapezu, a ich prostokątna podstawa była usytuowana dłuższą osią na kierunek północ-południe. W części podziemnej znajdowały się liczne komory. Jako budulca używano cegły suszonej.
Najsłynniejszą, a zarazem największą piramidą jest grobowiec faraona Cheopsa, którego budowa zajęła około dwudziestu lat. Do jej budowy zużyto około dwóch i pół miliona bloków kamiennych (które transportowano Nilem), z czego każdy ważył średnio dwóch i pół tony. Należy ona do tzw. piramid klasycznych. Oprócz piramidy Cheopsa zalicza się do nich również grobowce królewskie ojca oraz syna Cheopsa. Piramida Cheopsa stanowi doskonały przykład wielkiego zaawansowania technicznego, jakie opanowali starożytni Egipcjanie w obszarze budownictwa.
W okresie tzw. nowego państwa, zaprzestano budowy piramid, ich funkcje przejęły grobowce wykute w skałach (świątynie skalne), znajdujące się w Dolinie Królów. Było to miejsce pochówku władców egipskich w okresie od XVIII do XX dynastii. Grobowce stanowiły kompleksy skalne, złożone z licznych korytarzy i sal, łącznie odkryto - 64 ukończone grobowce oraz 20 nieukończonych. W praktycznie nienaruszonym stanie został odnaleziony, przez Brytyjskiego badacza H. Cartera, grób faraona Tutanchamona, który stanowi najbardziej znany przykład grobowca z tamtego okresu.