W starożytnym Egipcie, wielką wagę przykładano do kultu zmarłych. Wierzono, że śmierć nie jest końcem istnienia człowieka, a nawet uważano ją za początek jego wiecznej egzystencji w zaświatach. Egipcjanie przykładali wielka wagę do kwestii samego pochówku zmarłych, ze względu na przekonanie o związku pomiędzy nieśmiertelną duszą, a zachowaniem trwałości ludzkiego ciała po śmierci – dlatego też mumifikowali zwłoki zmarłych. Jedna z najokazalszych nekropoli egipskich, znajduje się w dolinie położonej na terenie Teb zachodnich, nazywana Doliną Królów.
Była ona miejscem pochówku faraonów z okresu od XVIII do XX dynastii. Pierwszym władcą Egiptu, który nakazał zbudować dla siebie grobowiec w dolinie królów, był Totmes I (Faraon, który wg legendy odkopał jako pierwszy Sfinksa), ostatnim królem pochowanym w dolinie był Ramzes XI.
Grobowce faraonów były wykute w skale. Kompleksy składające się z licznych korytarzy i sal. Ze względu na łatwiejszą dostępność niż np. w przypadku piramid, które pierwotnie pełniły funkcje grobowców faraonów, były one plądrowane już w czasach starożytności. Z tego powodu mumie były często przenoszone, w celu ochrony przed złodziejami i zbezczeszczeniem grobu. Badaczom udało się odnaleźć tylko jeden w pełni zachowany grobowiec, jest to zarazem najlepiej zachowane miejsce pochówku - grobowiec Tutanchamona.
Łącznie odkryto 64 grobowce oraz ok. dwudziestu nieukończonych. Ostatni grobowiec, liczący ok. 1100 lat odnaleźli egipscy i szwajcarscy archeologowie. Było to o tyle niezwykłe odkrycie, gdyż zwłoki odnalezione w grobowcu, należały do pieśniarki, nie związanej z rodziną królewską, co stanowi ewenement w Dolinie Królów. Nie wiadomo dla kogo grobowiec był pierwotnie przeznaczony. Znalezione w nim artefakty, wskazują że ciało kobiety zostało do niego przeniesione ok. 400 lat po jej śmierci.
Z biegiem czasu, kiedy przybywało grobowców, zaczęło brakować miejsca na pochówek dla kolejnych władców. Niektóre pomieszczenia rozbudowywano, często nie wiedząc, jak dokładnie wygląda rozmieszczenie wcześniejszych grobowców. Taka sytuacja powodowała, że budowniczowie, pozbawieni konkretnego planu, wdzierali się do tych już istniejących.
Do najbardziej znanych grobowców znajdujących się w Dolinie Królów należą:
Grobowiec Tutanchamona – odkryty w 1922 roku przez Brytyjczyka Howarda Cartera. Był pierwszym odkrytym grobem z pełnym wyposażeniem.
Grobowiec Setiego I – odkryty w 1817 roku przez Giovanniego Belzoniego. Jest najbardziej rozbudowanym, najdłuższym i najgłębszym grobowcem odnalezionym w Dolinie Królów.
Grobowiec Ramzesa V i Ramzesa VI – Jest niedokończonym grobowcem, brakuje dodatkowych pomieszczeń. Mumie faraonów znaleziono w grobowcu Amenhotepa II, ale do tej pory nie odnaleziono sarkofagów.