Ignacy Paderewski - biografia, działalność polityczna, utwory

Ignacy Jan Paderewski urodził się 18.11.1860 roku w Kuryłówce, na terytorium Imperium Rosyjskiego. Pochodził z niezbyt bogatej rodziny o silnych tradycjach patriotycznych – ojciec był uczestnikiem powstania styczniowego.  W latach 1872 – 1878 uczył się w szkole muzycznej w Warszawie, zaś od 1881 doskonalił się w Berlinie, później również w Wiedniu. Początki jego kariery muzycznej nie wydawały się zbyt imponujące, w roku 1876 dał serię koncertów w różnych miastach Rosji, by później pracować jako nauczyciel muzyki. Wkrótce jednak jego talent został zauważony i zaczął coraz częściej występować za granicą. Był uważany za wielkie odkrycie muzyczne.

W 1888 odbył pierwszy duży koncert w Paryżu. Pozytywne wrażenia skłoniły go do podjęcia próby zorganizowania tournée po Stanach Zjednoczonych, które ostatecznie odbyło się w latach 1891 – 1892. W 1896 roku osiadł wraz z drugą żoną w Szwajcarii, w Morges. Od 1913 roku zaś przeniósł się do USA. Mimo oddalenia od ojczyzny był głęboko zaangażowany w polskie życie patriotyczne, był m.in. jednym z głównych inicjatorów stworzenia pomnika grunwaldzkiego, ustawionego w Krakowie w roku 1910, w rocznicę bitwy. Po wybuchu I wojny światowej Paderewski intensywnie zaangażował się w działania mające na celu poparcie sprawy polskiej. Zbierał pieniądze dla ofiar wojny, rozmawiał z politykami, dawał różnego rodzaju koncerty charytatywne. W 1917 zaczął działać w Komitecie Narodowym Polskim w Paryżu. Ze względu na swoją sławę został też jednym z reprezentantów polski na konferencji pokojowej w Paryżu, w roku 1919.

16.01.1919 roku Paderewskiemu powierzono sformowanie rządu. Zadanie te wypełnił, kompletując go głównie z osób bezpartyjnych. Charakter owego rządu był wybitnie przejściowy, a Paderewski był mocno krytykowany za dobór współpracowników. Z tego też powodu doszło do jego ustąpienia 9 grudnia tego samego roku.

Po wojnie polsko – bolszewickiej, w czasie której również działał na rzecz Polski, Paderewski ponownie wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie pozostał przez większość życia. Interesował się jednak sytuacją w kraju. Był jednym z wielu przeciwników sanacyjnej dyktatury Piłsudskiego, którą uważał za niebezpieczną.  Po wybuchu II wojny światowej wszedł na krótko w skład rządu emigracyjnego w Londynie, jednakże zły stan zdrowia spowodował, że nie mógł już działać tak aktywnie, jak kiedyś. Zmarł 29.06.1941 roku w Nowym Jorku.

Oprócz działalności politycznej i odtwórczych koncertów Paderewski był także kompozytorem. Do jego dzieł należą m.in. Menuet G – Dur czy Symfonia H – Moll. Był też twórcą opery „Manru”, która jednak nie zdobyła sobie popularności.