przez wpływ chłodnych prądów morskich. W Iquique na Pustyni Atakama, czy w Asuanie w dolinie Nilu w Egipcie (Sahara) suma roczna opadów jest nie większa niż kilka mm.
Jednocześnie w tej strefie – zwłaszcza w klimatach monsunowych – występują najwyższe opady na świecie. Rekordowe opady występują na północ od Himalajów na wzgórzach Khasi w Indiach; w miejscowości Czerapuńdżi średnie opady roczne wynoszą 11 777 mm, a w leżącym w pobliżu Mawsynram 11 873 mm. O palmę pierwszeństwa w tej dziedzinie rywalizują z wzgórzami Khasi zachodnie stoki kolumbijskich Andów (miejscowość Lloro). W szerokościach umiarkowanych opady rosną w porównaniu z ich średnimi wartościami w szerokościach zwrotnikowych. Dotyczy to zwłaszcza oceanicznej półkuli południowej (opady do 1000 mm na szerokości geograficznej 60°S). Na lądowej półkuli północnej opady są niższe i bardziej zróżnicowane, w terenach nizinnych nie przekraczając 800 mm. Opady jeszcze maleją w szerokościach okołobiegunowych. Zwłaszcza wewnątrz lądolodu antarktycznego są bardzo niskie (na rosyjskiej stacji badawczej Wostok niewiele przekraczają 20 mm).