Grzegorz Mendel (20.02.1822-06.01.1884r.) to czeski badacz i przyrodnik, mnich a później opat zakonu augustianów w Brnie na Morawach.
Prawa Mendla
Mendel w swojej pracy naukowej zajmował się badaniem dziedziczenia cech. Na obiekt swoich badań wybrał groch jadalny (Pisum sativum), na którym przeprowadził serie eksperymentów. Dzięki nim odkrył i udowodnił, że dziedziczenie cech opiera się na zbiorze kilku prostych reguły, które później nazwano od jego nazwiska prawami Mendla. Badacz nie był doceniony za życia, opublikowana przez niego 1866r. praca przeszła bez echa. Po ponad 30 latach, w 1900 r. trzech naukowców (Vries, Correns i Tschermak), w wyniku niezależnie od siebie przeprowadzonych badań, potwierdziło słuszność hipotez wysnutych przez Mendla. Dopiero wówczas stworzone przez niego prawa uzyskały rozgłos i stały się podwaliną współczesnej genetyki.
 |
|
Grzegorz Mendel |
Do okrycia Mendla przyczynił się następujące czynniki
• Mendel dobrze zaplanował pracę, przeprowadzał precyzyjne badanie, skrupulatnie zapisywał swoje wyniki.
• Mendel celowo wybrał obiekt swoich badań – roślinę o kwitach obupłciowych, pospolitą, łatwą w uprawie i samopylną (zabezpieczenie przed niekontrolowanym zapyleniem).
• Mendel był dobrym matematykiem i statystykiem – do badań wybrał dużą grupę osobników (od tysiąca do kilku tysięcy osobników w danej próbie).
• Mendel wybrał odmiany grochu, które różniły się od siebie podstawowymi, łatwymi do odróżnienia cechami.
• Mendel analizował tylko wybrane cechy nie zwracając uwagi na pozostałe.
• Mendel za każdym razem krzyżował ze sobą wyselekcjonowane wcześniej linie czyste.
• W doświadczeniach Mendlowi dopisało szczęście – cechy, które wybrał do badań, zależały od genów leżących na różnych chromosomach.