boku Jezusa (J 19, 34) są zapowiedzią dwóch sakramentów: chrztu i Eucharystii.
Kościół udziela chrztu od dnia Pięćdziesiątnicy, czyli od momentu Zesłania Ducha Świętego. Wówczas w swoim pierwszym wystąpieniu jako Głowy Kościoła św. Piotr powiedział do Żydów:
Nawróćcie się i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego. (Dz 2, 38)
Należy zaznaczyć, że pomiędzy chrztem Janowym, a chrztem jako sakramentem chrześcijan jest różnica, którą zaznacza sam Jan:
Ja was chrzczę wodą dla nawrócenia; lecz Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie; ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem. (Mt 3,11)
Dzięki Duchowi Świętemu chrzest jest nie tylko obmyciem z grzechów, ale przynosi on również usprawiedliwienie i uświęcenie człowieka.
Warunki chrztu
Zdolny do przyjęcia chrztu jest każdy człowiek jeszcze nie ochrzczony. (Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 864)
Chrzest jako sakrament zawsze musi być poprzedzony z wiarą w Chrystusa – chrzest jest nazywany sakramentem wiary. Z drugiej strony chrzest może być udzielany dzieciom, gdyż jest darem Bożym, który nie wymaga od człowieka żadnych zasług.
Od czasów apostolskich osoba, która chciała stać się chrześcijaninem, musiała spełnić pewne warunki; przejść wtajemniczenie złożone z kilku etapów. W ciągu wieków ten okres przygotowania, zwany okresem katechumenatu, uległ skróceniu. Biorąc pod uwagę wprowadzeniu chrztu dzieci, zaczęto mówić o katechumenacie pochrzcielnym.
W Kościele rzymskokatolickim obowiązuje zarówno chrzest dzieci (świadectwa o tej praktyce pochodzą już z II wieku), jak i chrzest dorosłych.
Chrzest może być udzielany w jakimkolwiek dniu, jednak Kościół zaleca, aby sakrament był sprawowany w niedzielę albo w wigilię paschalną. Właściwym miejscem chrztu jest kościół bądź kaplica, jednakże w konieczności zezwala się na udzielenie sakramentu w innym miejscu.
