Niedziela to w teologii chrześcijańskiej pierwszy dzień tygodnia (Mt 28,1; Mk 16,2.9; Łk 24, 1; J 20,1.19; 1 Kor 16,2), dzień w którym zmartwychwstał Chrystus. Dla chrześcijan jest zatem dniem Pańskim, pierwszym ze wszystkich świąt. Jest nazywana także „dniem ósmym” (J 20,26), gdyż oznacza nowe stworzenie zapoczątkowane wraz z Zmartwychwstaniem. W początkach chrześcijaństwa można było spotkać się również z określeniem Dzień Słońca. Nazwa ta została przejęta z rzymskiego kalendarza, ale nadano jej sens chrystologiczny: Nasze zgromadzenia dlatego odbywają się w dniu słońca, ponieważ jest to pierwszy dzień, w którym Bóg z ciemności wyprowadził materię i stworzył świat, a Jezus Chrystus, nasz Zbawiciel, w tym dniu zmartwychwstał (św. Justyn).
W opisie św. Justyna uwydatnione zostało powiązanie niedzieli nie tylko ze Zmartwychwstaniem Jezusa, ale także z ideą stworzenia świata przez Boga Ojca – niedziela jest świętem obchodzonym na pamiątkę pierwszego dnia stworzenia. Należy tutaj podkreślić, że NIE JEST ona dniem siódmym, w którym Bóg odpoczywał po stworzeniu świata – dniem siódmym jest sobota, w którą to Żydzi obchodzą szabat.
W VII w. do teologicznej treści niedzieli dodano również wspomnienie Ducha Świętego, gdyż to właśnie w tym dniu tygodnia miało dojść do Zesłania Ducha Świętego na zgromadzonych w Wieczerniku apostołów. Stąd można spotkać się z określeniem „dzień daru Ducha Świętego” w kontekście niedzieli.
Sobór Watykański II określił niedzielę „podstawą i rdzeniem całego roku liturgicznego”. Jest ona oryginalnym i najstarszym świętem chrześcijańskim, które zastąpiło żydowski szabat: Ci, którzy trwali w dawnym porządku, przeszli do nowej nadziei i nie zachowują już szabatu, ale święcą dzień Pański, dzień, w którym nasze życie zostało pobłogosławione przez Chrystusa i przez Jego śmierć (św. Ignacy Antiocheński). Tradycja obchodzenia niedzieli jako dnia świątecznego sięga czasów apostolskich (Dz 20,6-12; 1 Kor 16,2). Pliniusz Młodszy, w liście do cesarza Trajana z 112 r., identyfikuje jako chrześcijan właśnie tych, którzy biorą udział w zgromadzeniach niedzielnych.
O randze niedzieli w roku liturgicznym stanowi fakt, że ustępuje ona tylko uroczystościom i świętom Pańskim. Przy czym niedziele Adwentu, Wielkiego Postu i Okresu Wielkanocnego, nie ustępują żadnym obchodom liturgicznym. Gdy uroczystość przypadnie na jedną z tych niedziel, wtedy przenosi się ją na poniedziałek.
Niedzielna celebracja dnia Pańskiego i Eucharystii stanowi centrum życia Kościoła. Obowiązek świętowania niedzieli poprzez uczestnictwo we Mszy Świętej spoczywa zatem na każdym wiernym, gdyż jest świadectwem przynależności do Chrystusa. Zaniedbywanie tego obowiązku, bez ważnego powodu, jest równoznaczne z popełnieniem grzechu ciężkiego.
W niedzielę chrześcijanie powinni poświęcić swój czas wolny życiu rodzinnemu, kulturalnemu, społecznemu i religijnemu, natomiast powstrzymać się od wykonywania tych prac i zajęć, które utrudniają oddawanie Bogu czci. Należy także pamiętać, że w dzień Pański jest tradycyjnie w religii chrześcijańskiej poświęcony na dobre uczynki i pokorne posługi względem ludzi chorych, kalekich i starszych.
