Modlitwa o uwolnienie jest rozkazem wydawanym złemu duchowi w imię Jezusa, aby przestał dręczyć konkretną osobę i odszedł do czeluści piekielnych. Nie należy jej zatem interpretować jako prośby skierowanej do Chrystusa, aby wyrzucił złego ducha. Nie jest również egzorcyzmem. Egzorcyzm jest bowiem przeprowadzany nad osobą, u której stwierdzono opętanie diabelskie i jest równoznaczny z przeprowadzeniem obrzędu liturgicznego według Rytuału Rzymskiego. Opętanie zdarza się jednak rzadko, zatem i sama potrzeba sprawowania egzorcyzmu nie pojawia się często. Inaczej sprawa wygląda z modlitwą o uwolnienie.
Przede wszystkim może być ona odmawiana zarówno jako modlitwa osobista (prywatna), jak i modlitwa wspólnotowa; na głos bądź w myślach. Jej celem jest usunięcie działania złych duchów wywierających od zewnątrz zły wpływ na ciało i psychikę człowieka. Ten zły wpływ może przejawiać się w różnoraki sposób m.in. przez: nerwice, udręki psychiczne, lęki, akty agresji, myśli natrętne itp. Jeśli takie zachowanie nie ma podłoża chorobowego, wówczas modlitwa o uwolnienie jest potrzebna.
Jej treść nie jest ściśle określona; istnieją pewne formuły, jednak można samemu ułożyć tę modlitwę. Ważne jest jednak, aby w czasie modlitwy skoncentrować się na osobie Chrystusa, wypowiedzieć słowa: „w imię Jezusa Chrystusa” i skierować ją do złego ducha, tj. nakazać mu odejść od siebie oraz zabronić powrotu. Elementy te stanowią fundament osobistej modlitwy o uwolnienie.
Przykładowy tekst takiej modlitwy prywatnej wygląda następująco:
W imię Jezusa Chrystusa, mocą sakramentu chrztu świętego, zły duchu zazdrości odejdź ode mnie w czeluść piekła i nie wracaj więcej. Niech moc Pana mojego Jezusa Chrystusa nie pozwoli ci szkodzić ani mnie, ani nikomu innemu. Od daję się cały Chrystusowi i cieszę się, że błogosławi mojej Siostrze (mojemu Bratu) w tym, co posiada. Niech nigdy już twoje diabelskie działania nie rodzą we mnie zazdrości. W imię Jezusa Chrystusa, zły duchu zazdrości nie dręcz mnie już więcej. Idź do piekła i nie wracaj więcej. Amen.
Ważne jest, aby do złego ducha zwrócić się stanowczo, ale nie prowokować go i nie prowadzić z nim dialogu. Podstawę stanowi także motywacja osoby modlącej się – modlitwa o uwolnienie nie powinna wypływać z chęci zrzucenia ciężaru, ale z potrzeby powrotu do Boga. Należy bowiem pamiętać, że zniewolenie przez złego ducha często wynika z zaniedbania i trwania w grzechu.
Modlitwa o uwolnienie może być przeprowadzana w grupie tylko w obecności kapłana (każdego kapłana; nie jest wymagany egzorcysta), który jej przewodniczy. Osoby biorące udział w takiej modlitwie winny się cechować pokorą, miłością oraz dojrzałością w wierze. Modlitwa wspólnotowa powinna się składać z następujących elementów:
1. Modlitwy uwielbienia, czyli z radowania się zwycięstwem Chrystusa nad szatanem.
2. Modlitwy o ochronę Chrystusa dla tych, którzy biorą udział w tej posłudze.
3. Modlitwy związania, która powinna być wypowiedziana zanim oddali się złego ducha.
4. Nakazania złemu duchowi by odszedł – ta część powinna zostać wypowiedziana przez kapłana.
Grupowa modlitwa o uwolnienie powinna się zakończyć wezwaniem Ducha Świętego, aby na nowo napełnił uwolnionego człowieka oraz dziękczynieniem Bogu za dar wolności. Czasami do uwolnienia jednak nie dochodzi i jest potrzebny egzorcyzm.
Podobnie jak w modlitwie prywatnej o uwolnienie, tak i w modlitwie wspólnotowej, istnieje pewna wielość i dowolność stosowanych formuł. Również sam schemat może ulegać zmianie.