Chrzest Pański to święto obchodzone w Kościele Katolickim w niedzielę po uroczystości Objawienia Pańskiego (Trzech Króli). Jest to zatem święto ruchome. Zamyka ono Okres Bożego Narodzenia w kalendarzu liturgicznym. Niemniej w Polsce, na mocy dawnego zwyczaju, można zachować szopkę w kościele i śpiewać kolędy do 2 lutego, czyli do święta Ofiarowania Pańskiego.
Wspomnienie Chrztu Jezusa Chrystusa pojawiło się w liturgii rzymskiej stosunkowo późno, bo w 1955 r. Początkowo obchodzono je dnia 13 stycznia. W 1969 r., w wyniku reformy posoborowej, pominięto określenie „wspomnienie” i przesunięto obchody święta na pierwszą niedzielę po 6 stycznia.
Chrzest Jezusa, który został opisany w Ewangeliach trzech synoptyków – św. Mateusza, św. Matka i św. Łukasza, był jednym z najważniejszych wydarzeń w życiu Jezusa. Od tego uroczystego aktu Chrystus rozpoczął bowiem swoją misję nauczycielską, tj. głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia. Podczas chrztu w rzece Jordan dał się również poznać jako Syn Boży:
A gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody. A oto otworzyły Mu się niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jak gołębicę i przychodzącego na Niego. A głos z nieba mówił: «Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie». (Mt 3,16-17)
W tym wydarzeniu po raz pierwszy w historii świata objawiła się w postaci widzialnej cała Trójca Świętej: Bóg Ojciec przemówił, Syn Boży był w postaci ludzkiej, a Duch Święty pojawił się nad Nim w postaci gołębicy. Była to tzw. epifania trynitarna.
Należy pamiętać, że sam Jezus nie potrzebował pokuty ani odpuszczenia grzechów, gdyż ich nie popełnił. Z tego względu zanurzenie w Jordanie i przyjęcie chrztu z rąk Jana Chrzciciela jest interpretowane przede wszystkim jako zapowiedź przyjęcia ciężaru grzechów wszystkich ludzi i odkupienia ich śmiercią na krzyżu. Przez swój chrzest Chrystus uświęcił także wodę jako znak rozpoczynającego się Nowego Przymierza z Bogiem.
Nakaz udzielania chrztu był jednym z najważniejszych zadań, jakie Chrystus zlecił Apostołom, a zatem – na mocy sukcesji apostolskiej – Kościołowi: Idźcie i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego (Mt 28,18-19). Przy czym sakrament chrztu w chrześcijaństwie nie jest tożsamy z tzw. chrztem Janowym, co podkreślał sam Jan Chrzciciel: Ja was chrzczę wodą dla nawrócenia; lecz Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie; ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem. (Mt 3,11).
Dzięki Duchowi Świętemu chrzest jako jeden z sakramentów jest nie tylko obmyciem z grzechów, ale przynosi on również usprawiedliwienie i uświęcenie człowieka.
Fragment z Ewangelii św. Jana mówi wprost, że jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego (J 3,5). Chrzest jest zatem sakramentem niezbędnym do zbawienia. Dlatego Święto Chrztu Pańskiego jest nie tylko wspomnieniem chrztu Chrystusa, ale również świętem narodzin milionów dzieci Bożych, które zostały wyzwolone z grzechu pierworodnego i napełnione Duchem świętym za sprawą wody chrztu świętego.