Wygnanie z raju - streszczenie

Wygnanie z Raju zostało opisane w Księdze Rodzaju. Bóg zakazał Adamowi i Ewie spożywać owoców z drzewa, które znajdowało się pośrodku Edenu – „drzewa wiadomości dobrego i złego”. Jednak wąż skusił kobietę, aby skosztowała jabłka, mówiąc, że kiedy to zrobi, ona i jej mąż staną się równi Bogu – poznają naturę dobra i zła. Ewa zerwała więc owoc, zjadła i nakarmiła nim Adama.

Gdy to się stało, ludzie zdali sobie sprawę ze swojej nagości, dlatego okryli się liśćmi figowymi i schowali się przed Bogiem. Jahwe zawołał jednak Adama i zapytał go, dlaczego się przed nim ukrywa. Mężczyzna opowiedział o tym, co się stało. Wtedy Bóg zapytał Ewę, dlaczego zerwała zakazany owoc, ona zaś odpowiedziała, że uległa namowom węża. Bóg zwrócił się więc do zwierzęcia i rzucił na niego przekleństwo: wąż odtąd miał się czołgać w prochu i pozostawać w wiecznej nieprzyjaźni z potomstwem Ewy. Ponadto Jahwe stwierdził, że w przyszłości człowiek zmiażdży wężowi głowę, a on zmiażdży człowiekowi piętę. Następnie Bóg zwrócił się do Ewy i powiedział, że będzie w bólu rodzić dzieci i będzie poddana swojemu mężowi. Adam z kolei został skazany na ciężką pracę. Jahwe zapowiedział również, że od tej pory ludzie przestaną być nieśmiertelni.

Następnie Adam i Ewa otrzymali odzienie ze zwierzęcych skór i zostali wypędzeni z Edenu. Na straży ogrodu Bóg postawił Anioła z ognistym mieczem, aby strzegł dostępu do drzewa życia wiecznego.