Kain i Abel - streszczenie

Biblijna historia o Kainie i Ablu pochodzi z Księgi Rodzaju. Obaj bracia byli synami Adama i Ewy. Kain, starszy z rodzeństwa, zajmował się uprawą roli. Abel z kolei był pasterzem owiec. Obaj bracia składali Bogu ofiary, każdy z tego, co udało mu się zgromadzić. Ofiara Abla, jako bardziej okazała, spodobała się Bogu, natomiast ofiara Kaina nie. Wtedy ten kierując się zazdrością, zamordował swojego brata.

Pan zapytał Kaina, gdzie znajduje się Abel. Mężczyzna zaś odpowiedział, że nie jest stróżem swojego brata. Wtedy Bóg rzekł, że krew Abla woła do niego z ziemi i że za karę Kain zostanie wygnany na wschód, a jego losem stanie się wieczne tułactwo i niedola. Jednocześnie Bóg, aby uchronić mężczyznę przed wrogami, umieścił na jego czole znamię, które miało odstraszać oprawców, a także zagroził klątwą każdemu, kto podniesie rękę na Kaina. Zabójca brata opuścił więc swoje rodzinne strony i zamieszkał w ziemi Nod.