Liczba to kategoria gramatyczna umożliwiająca oznaczenie ilości (jednostkowości lub niejednostkowości elementów). We współczesnej polszczyźnie rozróżnia się liczbę pojedynczą (dotyczącą jednego elementu) oraz mnogą (dotyczącą przynajmniej dwóch elementów).
Kategoria liczby jest właściwa wszystkim odmiennym częściom mowy, czyli przez liczby odmieniają się:
- rzeczowniki (dom - domy),
- przymiotniki (wysoki dom - wysokie domy),
- niektóre zaimki (ten dom - te domy),
- część liczebników (pierwszy dom - pierwsze domy),
- czasowniki (dom stoi - domy stoją),
- imiesłowy przymiotnikowe (stojący dom - stojące domy, wybudowany dom - wybudowane domy).
W dawnej polszczyźnie (do XVI w.) istniała także liczba podwójna służąca oznaczeniu dwóch osób (np. dwa chłopa, dwie babie) oraz przedmiotów (dwie słońcy, dwie świecy). Do dziś zachowała się ona w powiedzeniu o mądrej głowie, której dość dwie słowie. Końcówki tej liczby obecne są także w odmianie rzeczowników ręce, uszy i oczy.
We współczesnej polszczyźnie obecne są wyrazy o niepełnej odmianie przez liczby lub niepodlegające takiej odmianie, np.:
- Niektóre rzeczowniki nie podlegają odmianie (nie odmieniają się m.in. wyrazy hobby, alibi, Kolorado, kakadu, foyer).
- Rzeczowniki takie jak sanie, nożyczki, spodnie, wrota, drożdże, dzieje nie mają liczby pojedynczej.
- Rzeczowniki takie jak akwarium, gimnazjum, plenum, muzeum nie odmieniają się w liczbie pojedynczej.
- Rzeczowniki takie jak wiedza, powietrze, ryż, młodzież, ludzkość nie mają liczby mnogiej.
- Istnieje niewielka grupa przymiotników nieodmiennych; określenia typu blond, bordo, écru, khaki, lila nie podlegają odmianie.