Okoliczności powstania
Tekst powstał jako wstęp do 900 Tez. Napisany został w 1486 roku i jest najbardziej znanym dziełem Mirandoli. W związku z jego powstaniem przypisuje się autorowi stworzenie pojęcia „osobowości”. To właśnie włoski uczony jest autorem pojęcia homo faber w myśl założenia, że człowiek jest kowalem własnego losu. Koncepcję tę Mirandola rozwija w treści traktatu.
Forma
Mowa o godności uchodzi za jeden z najciekawszych traktatów filozoficznych, stanowiących wykład antropologii humanizmu. Jest majstersztykiem pod względem merytorycznym i literackim.
Relacja człowieka i Boga
Zwrot Pana Boga do Adama z początku traktatu mógłby wydawać się oczywistym manifestem humanizmu nowożytnego, ponieważ traktuje wolność jako najważniejszy fundament ludzkiej natury. Dzieło Mirandoli można odczytywać również jako próbę redefinicji ludzkiej kondycji.
Bóg bowiem oddaje życie człowieka w jego własne ręce i usuwa wszystkie granice. Pozwala człowiekowi by określił i zdefiniował swoja naturę według swojej woli i upodobania. Stwórca zaznacza, że celowo umieścił człowieka na środku hierarchii istot świata, by mógł obserwować wszystko co dzieje się dookoła i na tej podstawie decydować o swoim losie. Co ciekawe, Bóg zaznacza, że człowiek może zarówno dążyć do doskonałości i zmierzać w stronę Nieba, jak i staczać się, degenerować, zniżając się do poziomu zwierząt:
Godność człowieka
Według filozofia godność to dana przez Boga możliwość wyboru kształtu swojego życia, ale podjęcie jej wiąże się ze wszystkimi konsekwencjami, również tymi bolesnymi. Utwór Giovanniego Mirandoli pełen jest przekonania o ludzkich możliwościach i sile, która pozwala mu udźwignąć swój los.