Czesław Miłosz „Nadzieja” - analiza
„Nadzieja” Czesława Miłosza – jeden z najważniejszych utworów cyklu „Świat - poema naiwne” – składa się z trzech strof. Pierwsza liczy sześć wersów, następna cztery, ostatnia składa się z pięciu. Liczba sylab w poszczególnych linijkach jest identyczna i wynosi 11 (średniówka najczęściej po 5 sylabie). Rymy układają się w utworze niejednorodnie, chociaż widoczna jest dominacja przeplatanych: abcbc, abab, abcdbc (bez rymów między strofami). Są to rymy żeńskie, pojawia się także jeden niedokładny (na pewno : niejedną).
Wśród środków stylistycznych użytych w wierszu wymienić można m.in.: epitety („żywym ciałem”, „lepiej i mądrzej patrzyli”), metaforę („ogród świata”), rozbudowane porównanie („Cały świat za nim zaraz być przestaje,/ Jakby porwały go ręce złodziei”) oraz wyliczenia („wzrok, dotyk, ani słuch”).
Czesław Miłosz „Nadzieja” - interpretacja
Kiedy Czesław Miłosz tworzył „Świat - poema naiwne”, nad światem unosił się dym wojennej pożogi. Wszechobecne zniszczenie, zagłada i przemoc zaprzeczyły idei humanizmu i podkopały fundamenty kultury. Tej niezwykle potężnej, niszczycielskiej sile przeciwstawić można było tylko elementarne, najważniejsze
