Mistrz i Małgorzata - streszczenie - strona 2

Lichodiejew, dyrektor Teatru Varietes budzi się rano z wielkim kacem w mieszkaniu nr 50, przy ulicy Sadowej 302 A, które wynajmował wraz z Berliozą. Od jakiegoś czasu lokatorzy znikają stąd bez śladu. Nagle w mieszkaniu pojawia się Woland z wódką i ciepłym posiłkiem i twierdzi, że podpisał kontrakt na siedem kolejnych występów za 35 tysięcy rubli i już wypłacił zaliczkę w wysokości 10 tysięcy. Dyrektor, który niczego nie pamięta, dzwoni do Rimskiego (dyrektora finansowego), ale ten potwierdza wersję Wolanda. W tym momencie w pokoju pojawia się kocur i jeszcze jeden osobnik (Azazello) z wielkim kłem, który na oczach dyrektora wychodzi z lustra. Stiopa z wrażenia uderza głową o drzwi i traci przytomność. Kiedy się budzi, okazuje się, że znajduje się w Jałcie.

Tymczasem Nikanor Iwanowicz Bosy, prezes spółdzielni mieszkaniowej, odwiedza mieszkanie po Berliozie, ponieważ wiele osób chce je wynająć. Zastaje tam Koriowiowa, tłumacza Wolanda, który wręcza mu łapówkę (400 rubli) za wynajęcie Wolnadowi lokalu na tydzień i zameldowanie go. Kiedy Bosy wraca do domu, chowa pieniądze w przewodzie wentylacyjnym w łazience. Koriowiow dzwoni na milicję i zawiadamia o tym, że Bosy jest spekulantem i zdradza miejsce, w którym przechowuje pieniądze. Milicja znajduje w mieszkaniu prezesa dolary i aresztuje go za posiadanie obcej waluty.

Rimski i kierownik administracyjny, Warionucha otrzymują wiadomość od milicji, że Lichodiejew znajduje się w Jałcie i muszą potwierdzić jego tożsamość. Ktoś ostrzega telefonicznie Wiaronuchę, żeby nie wysyłał żadnego telegramu, ale ten chce to zrobić. Na ulicy zostaje napadnięty przez kocura Behemota, Azazella i rudą Helę, którzy następnie więzią go w mieszkaniu przy ulicy Sadowej. Tymczasem w teatrze odbywa się spektakl Wolanda. Z sufitu spada deszcz banknotów, Fagot (który poprzednio był Koriowiowem) urywa konferansjerowi głowę, a następnie ją przyszywa. Wreszcie Woland oferuje kobietom zamianę starych strojów na nowe i piękne suknie. Okazuje się jednak, że po wyjściu z teatru, stroje znikają, a kobiety zostają w negliżu w centrum miasta. W nocy Rimskiego nawiedzają przerażające upiory i wyjeżdża do Leningradu.

W klinice profesora Strawińskiego oprócz poety Iwana Bezdomnego przebywa również Bosy oraz Mistrz, który wkrada się do pokoju Ponyriowa przez okno. Iwan opowiada mu niesamowitą historię o Berliozie. Okazuje się, że Mistrz jest pisarzem, który napisał powieść o Piłacie. Wygrał sto tysięcy rubli i mógł się w pełni poświęcić pisaniu. Kiedy ukończył swoją powieść, spotkał miłość swojego życia, Małgorzatę, która była mężatką. Zostali jednak kochankami. Nie udało mu się wydać dzieła, ponieważ oskarżono go o nazbyt pozytywny stosunek do Chrystusa. Wtedy Mistrz zostawił resztę wygranej Małgorzacie, spalił powieść, a sam udał się do szpitala psychiatrycznego. Z kolei Bosy po zastrzyku zapada w sen. Śni mu się, że w teatrze odbywa się przesłuchanie podejrzanych o posiadanie obcej waluty (żona konferansjera Dunhilla, Kanawkin i Kurolesow). Śni mu się również śmierć Chrystusa na Nagiej Górze (Golgocie) i Mateusz Lewita, który jest świadkiem tego wydarzenia. Skazańcy zostają przywiezieni na miejsce kaźni na wózku. Mateusz wyrzuca sobie, że nie obronił Jeszuy przed aresztowaniem. Chce nawet go zabić nożem skradzionym ze straganu z pieczywem, żeby zaoszczędzić mu cierpienia. Po pięciu godzinach żołnierz poi Jeszuę i pozostałych skazańców gąbką z wodą, wypowiadając słowa: „sław wielkodusznego hegemona”. Po śmierci Jeszuy spada wielka ulewa, Mateusz zaś zabiera jego ciało.

Po dziwacznym seansie w Teatrze Varietes następuje wielkie