Lech Wałęsa - biografia i działalność

Lech Wałęsa urodził się w 1943 roku w Popowie. Uczył się w Zasadniczej Szkole Zawodowej w Lipnie. Następnie pracował jako elektryk samochodowy i pojazdów ciągnikowych w Łachocinie. W 1967 roku zatrudnił się w Stoczni Gdańskiej imienia Lenina. W 1969 roku ożenił się z Danutą Gołoś, z którą ma ośmioro dzieci.

W czasie strajków na Wybrzeżu w grudniu 1970 roku był członkiem komitetu strajkowego i brał udział w rozmowach z Edwardem Gierkiem. W 1976 roku został zwolniony z pracy za krytykę partyjnych organizacji związkowych. Wówczas zatrudnił się w Gdańskich Zakładach Mechanizacji Budownictwa ZREMB. Współpracował z KSS KOR, współredagował „Robotnika Wybrzeża” i był członkiem Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża.

Po wybuchu strajków w Gdańsku w 1980 roku, 14 sierpnia przybył do Stoczni Gdańskiej i stanął na czele Komitetu Strajkowego, a następnie Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego. 31 sierpnia podpisał w imieniu strajkujących jedno z czterech porozumień sierpniowych. Z ramienia władzy występował wówczas wicepremier Mieczysław Jagielski. Na mocy tych postanowień Wałęsa został przywrócony do pracy w Stoczni Gdańskiej.

Stanął również na czele powołanych do życia legalnych związków zawodowych NSZZ „Solidarność” (pokonując w wyborach Andrzeja Gwiazdę, Mariana Jurczyka i Jana Rulewskiego). W czasie stanu wojennego był internowany w Chylicach, Otwocku Wielkim i Arłamowie. Zwolniono go w listopadzie 1982 roku. Mimo że „Solidarność” została zdelegalizowana, Wałęsa pozostawał przywódcą jej podziemnych struktur.

W 1983 roku otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla, ale władze nie przyznały mu paszportu, dlatego w jego imieniu nagrodę odebrała żona Danuta Wałęsowa, a przemówienie Wałęsy odczytał Bohdan Cywiński. W 1987 roku został przewodniczącym wpół legalnej Krajowej Komisji Wykonawczej NZZ Solidarność”. Stanął również na czele strajku w Stoczni Gdańskiej w 1988 roku.

Po podjęciu rozmów z władzami zarządził zakończenie strajków, które wybuchły w wielu miejscach kraju i w listopadzie 1988 roku wziął udział w telewizyjnej debacie z Alfredem Miodowiczem, szefem OPZZ. Okazało się, że Wałęsa jest postacią niezwykle medialną, z interesującym programem wyprowadzenia kraju z kryzysu ekonomicznego i potrafi przekonać rzesze ludzi do swoich poglądów.

Efektem tej debaty stały się obrady Okrągłego Stołu. W wyniku jego porozumień ogłoszono częściowo wolne wybory czerwcowe. Komitet Obywatelski Solidarność mimo że je wygrał, mógł zdobyć jedynie 35 % mandatów poselskich. Wałęsa zorganizował koalicję z ZSL i SD, która uniemożliwiła stworzenie rządu generałowi Kiszczakowi, a stała się podstawą rządu Tadeusza Mazowieckiego.

W 1990 roku Wałęsa został prezydentem III Rzeczpospolitej Polskiej. Pełnił tę funkcję do 1995 roku, kiedy przegrał kolejne wybory prezydenckie z Aleksandrem Kwaśniewskim. W 1993 roku rozwiązał parlament (z powodu votum nieufności dla rządu Hanny Suchockiej), czego wynikiem były kolejne wybory do sejmu. W 2000 roku po raz kolejny startował w wyborach prezydenckich, jednak nie uzyskał dużego poparcia.

Przez długi czas walczył z oskarżeniami o współpracę z komunistyczną Służbą Bezpieczeństwa. Został publicznie oczyszczony z zarzutów i uzyskał od IPN status pokrzywdzonego przez służby PRL. W 2006 roku wystąpił z Solidarności z powodu jej poparcia dla działalności PiS.

Lech Wałęsa jest laureatem wielu międzynarodowych, prestiżowych nagród. Jego działalność na rzecz wolności i obalenia komunizmu są doceniane na całym świecie. Stał się on ikoną dążenia współczesnych krajów do suwerenności i przestrzegania praw człowieka. Od 2008 roku jest członkiem „Rady Mędrców” Unii Europejskiej, która rozważa najważniejsze procesy zachodzące na starym kontynencie takich, jak globalizacja, imigracja, zmiany klimatyczne.