Bywa często zwiedzionym,
Kto lubi być chwalonym.
Kruk miał w pysku ser ogromny:
Lis niby skromny
Przyszedł do niego i rzekł: «Miły bracie,
Nie mogę się nacieszyć, kiedy patrzę na cię.
Cóż to za oczy!
Ich blask aż mroczy!
Czyż można dostać
Takową postać?
A pióra jakie!
Lśniące, jednakie;
A jeśli nie jestem w błędzie,
Pewnie i głos śliczny będzie.»
Więc Kruk w kantaty: skoro pysk rozdziawił,
Ser wypadł, Lis go porwał i Kruka zostawił.
„Jagnię i wilcy” to przykład bajki epigramatycznej, bardzo zwięzłej. W czterech wersach poeta zdołał opowiedzieć krótkie zdarzenie, zawrzeć dialog i morał. Pierwszy wers – „Zawżdy znajdzie przyczynę, kto zdobyczy pragnie” – to sentencja stanowiąca morał całego utworu. Jest... Więcej »
„Lew i zwierzęta” to utwór napisany trzynastozgłoskowcem, składający się z dwunastu wersów o rymach dokładnych, parzystych, żeńskich. W pierwszym wersie poeta zarysował sytuację – dowiadujemy się, że ma miejsce zebranie zwierząt u lwa, co nasuwa skojarzenie z zebraniem się dworzan u... Więcej »
„Dewotka” to przykład bajki epigramatycznej o konwencjonalnej budowie sześciowersowej, gdzie ostatni wers zawiera sentencjonalną naukę, czyli morał. Utwór napisany jest trzynastozgłoskowcem o rymach parzystych, żeńskich, dokładnych. Już tytuł wskazuje na temat utworu – fałszywą pobożność. Więcej »
„Czapla, ryby i rak” to kolejna z bajek, której bohaterami są zwierzęta, choć dotyczy ona oczywiście stosunków międzyludzkich. Utwór jest dość długi jak na ten gatunek, liczy bowiem aż 36 wersów o różnej długości. Więcej »
„Szczur i kot” to jedna z epigramatycznych bajek Krasickiego. Utwór liczy tylko cztery wersy i napisany jest trzynastozgłoskowcem. Podobnie jak w większości bajek, ma on parzysty układ rymów, rymy są żeńskie i dokładne. Więcej »
