Definicja
Jest to odmiana dramatu powstała w XIX wieku, w wyniku odejścia od większości tradycyjnych (starożytnych) elementów, charakterystycznych dla dwóch pozostałych odmian: komedii i tragedii.
W dramacie właściwym brakuje sztywnego podziału na te dwa gatunki dramatyczne, w obrębie jednej sztuki łączy się ze sobą zarówno składniki komiczne jak i tragiczne.
Ze względu na kompozycję i tematykę wyróżnia się dwa rodzaje dramatu właściwego:
- dramat obyczajowo-psychologiczny
Początkowo dramat właściwy nazywano inaczej tragikomedią, z czasem jednak gatunek ten nabierał powagi i zaczęto tym mianem określać utwory poważne, budujące napięcie (niekoniecznie budowane na zasadach tragicznego konfliktu).
Cechy
Dramat właściwy:
- zachowuje zasadę trzech jedności (czasu, miejsca, akcji)
- posiada harmonijnie skonstruowaną akcję
- porusza problemy o charakterze społecznym i obyczajowym
- skupia się na wewnętrznych problemach i dylematach bohaterów
- posiada dialogi językowo zbliżone do mowy potocznej
- łączy elementy tragiczne (patos, styl podniosły, tragizm) i komiczne (język potoczny, komizm)
Przykłady
Molier, Mizantrop (1666)
Adam Mickiewicz, Dziady (1822)
Juliusz Słowacki, Kordian (1834)
Henrik Ibsen, Dzika kaczka (1885)
Stefan Żeromski, Uciekła mi przepióreczka (1925)
Leon Kruczkowski, Niemcy (1949)