Wilhelm z Baskerville
Główny bohater opowieści Adsa. Franciszkanin pochodzący z Anglii i nauczyciel młodego nowicjusza. Wilhelm przybywa do Italii w celu pojednania dwóch stronnictw: papieskiego i przedstawicieli braci mniejszych (sam Adso nie jest pewien celu misji swojego mistrza).
Na prośbę opata podejmuje się przeprowadzenia śledztwa, mającego odkryć tajemnicę śmierci młodego mnicha. Wilhelm cechuje się ponadprzeciętną spostrzegawczością i niezwykle przenikliwym umysłem. Jest wykształcony, oczytany, fascynują go zagadnienia naukowe, a sam chętnie wykorzystuje nowatorskie – jak na czasy średniowiecza – wynalazki jak, np. okulary.
Autorytetem średniowiecznego detektywa jest Roger Bacon. Wilhelm wierzy w siłę nauki, rozumu i zdrowego rozsądku. Jest dociekliwy, odrzuca łatwe bądź naiwne rozwiązania („diabeł” straszący w bibliotece) na rzecz prawdy, która jest dla zakonnika jedną z najważniejszych wartości. Ciekawym elementem życiorysu Wilhelma jest fakt, iż zrezygnował z funkcji inkwizytora; sam przyznaje, że nigdy nie wydał wyroku skazującego.
Bohater uosabia rozsądek, wiedzę i wielką inteligencję, przejawiającą się w umiejętności analizy i łączenia ważnych faktów. Jako zakonnik nienawidzi fanatyzmu (określa brata Jorge mianem „prawdziwego diabła”) i przyznaje, że w kwestiach wiary każdy może zbłądzić.
Jest mądrym, życzliwym opiekunem i prawdziwym „mistrzem” młodego Adsa.
Adso z Melku
Młody – osiemnastoletni – nowicjusz, mnich zakonu benedyktyńskiego. Narrator i jeden z głównych bohaterów opowieści, pisanej z perspektywy całego życia, a także towarzysz Wihelma z Baskerville i świadek wszystkich wydarzeń mających miejsce w opactwie.
Bohater jest sympatyczny i nieco naiwny, starający się skrupulatnie przytoczyć każdy szczegół opisywanych wydarzeń. Nie zawsze nadąża za tokiem myślenia swojego mistrza, ale jego uwagi bywają pomocne i odkrywcze.
Podczas wizyty w klasztorze jest świadkiem krwawych zdarzeń, przeżywa też w nim swoją jedyną miłosną przygodę z młodą wieśniaczką. Po opuszczeniu opactwa rozstaje się z Wilhelmem i powraca do Melku.
Abbon
Opat klasztoru benedyktynów. Zaniepokojony tajemniczą śmiercią młodego mnicha prosi Wilhelma o pomoc, zakazując mu jednocześnie wstępu do biblioteki. Jest wielkim miłośnikiem drogocennych kamieni. Starsi mnisi podważają jego decyzje. Uważają, że promuje cudzoziemców, powierzając im najważniejsze posady. Opat ginie w labiryncie biblioteki, zamknięty w pomieszczeniu bez wyjścia przez brata Jorge.
Adelmus
Młody nowicjusz, pracujący w opactwie jako iluminator. Pozwala się uwieść Berengarowi w zamian za odkrycie sekretu biblioteki. Wyrzuty sumienia doprowadzają go do samobójstwa. Jego śmierć zapoczątkowała szereg kolejnych zbrodni.
Bencjusz
Jeden z mnichów zamieszkujących w opactwie, retoryk i wielbiciel starych manuskryptów. Wyjaśnia Wilhelmowi, na czym polegał związek pomiędzy Berengarem i Adelmusem. Podczas śledztwa kradnie zatrutą księgę, ale szybko przyznaje się do winy. Po śmierci Malachiasza otrzymuje posadę bibliotekarza.
Berengar
Pomocnik bibliotekarza, mnich wtajemniczony w sekrety biblioteki. Wykorzystuje swoją wiedzę, by skusić i uwieść młodego nowicjusza. Przerażony skutkami grzechu, przyznaje się Wilhelmowi do winy. Jego związek z Adelmusem był powszechnym przedmiotem zainteresowania mieszkańców opactwa. Berengar jest trzecią ofiarą mordercy. Jego zwłoki zostają odnalezione w łaźni.
Bernard Gui
Dominikanin, inkwizytor znany ze swej bezwzględności, członek legacji papieskiej. Przybywa do opactwa, by wziąć udział w dyspucie o ubóstwie Chrystusa, ale jednocześnie prowadzi własne śledztwo. Bernard stara się odnaleźć wśród mnichów dawnych heretyków. Przyłapanie Salwatora i dziewczyny nasuwa mu przypuszczenie, że oboje zajmują się czarną magią. Po aresztowaniu Remigiusza, Bernard odkrywa związek pomiędzy klucznikiem i Salwatorem. Jako inkwizytor przeprowadza pokazowy proces, który nie daje oskarżonym żadnych szans obrony.
Dziewczyna
Młoda, piękna wieśniaczka pochodząca prawdopodobnie z ubogiej rodziny. Oddaje się klucznikowi w zamian za pożywienie. Przypadkiem spotyka w kuchni Adsa. Zachwycona urodą i nieśmiałością młodego mnicha, uwodzi go. Następnego dnia zostaje przyłapana z Salwatorem przez Bernarda Gui i oskarżona o czarnoksięstwo. Opuszcza opactwo jako zakładniczka inkwizytora.
Hubertyn
Mistyk i mędrzec, przyjaciel Wilhelma. Jego przeszłość nie jest do końca znana. Ukrywa się w opactwie przed inkwizycją. Podczas dysputy opowiada się za ubóstwem Chrystusa. Po procesie Remigiusza opuszcza klasztor z obawy o swoje życie.
Jorge z Burgos
Sędziwy, ślepy mnich, odpowiedzialny za wszystkie morderstwa dokonane w opactwie. Jorge zna wszystkie sekrety biblioteki, w czasach młodości sam przywiózł do klasztoru wiele cennych woluminów. Z biegiem czasu mnich zaczął wywierać wpływ na kolejnych bibliotekarzy (i opata) po to, by utrudnić dostęp do ksiąg uznawanych przez niego za heretyckie. Tajemnicza księga, którą Jorge stara się ukryćm to drugi tom „Poetyki” Arystotelesa, traktujący o funkcji śmiechu. Bohater postanawia ukarać ciekawskich mnichów, nasącza karty księgi trucizną, a ta zabija kolejne ofiary. W finale powieści Jorge zjada karty „Poetyki” i doprowadza do wielkiego pożaru biblioteki.
Malachiasz
Bibliotekarz, bohater skryty i nieufny. Pilnie strzeże sekretów biblioteki, podporządkowując się woli brata Jorge. Ginie – podobnie jak większość ofiar – po nieumyślnym spożyciu trucizny zawartej w kartach zakazanej księgi.
Mikołaj
Mnich zajmujący się w opactwie szklarstwem. Na prośbę Wilhelma wyrabia prototyp okularów, zbudowany z dwóch grubych soczewek (zamiennik pary skradzionej w bibliotece).
Remigiusz
Klucznik opactwa, w przeszłości członek sekty dulcynian i dawny towarzysz Salwatora. Na jego polecenie Salwator sprowadza do opactwa kobiety. Jedną z nich jest młoda dziewczyna, którą spotyka Adso. Remigiusz jest podejrzany przez Bernarda o heretycką przeszłość. Przyłapany w szpitalu nad zwłokami Seweryna, zostaje oskarżony o wszystkie pozostałe morderstwa. Bernard doprowadza do procesu i przyznania się oskarżonego do win. Do wydania wyroku przyczynia się Malachiasz, który w kluczowym momencie zdradza przyjaciela.
Salwator
Mnich pracujący w kuchni. Jest towarzyszem Remigiusza, a w przeszłości zajmował się żebractwem i włóczęgą z rozmaitymi grupami uznawanymi przez papiestwo za heretyckie (dulcynianie). Jest postacią komiczną. Jego wygląd, posługiwanie się mieszaniną łaciny i włoskich dialektów oraz specyficzny humor nasuwają Adsowi skojarzenia z diabłem. Salwator pada ofiarą Bernarda z Gui. Ten przyłapuje go z młodą dziewczyną i zawiniątkiem z czarnym kotem. To wystarcza inkwizytorowi do wydania wyroku. Bohater poddany torturom wydaje Remigiusza i przyznaje się do herezji.
Seweryn
Herborysta, opiekun przyklasztornego szpitala. Pomaga Wilhelmowi zrozumieć działania niektórych ziół. Odnajduje zakazaną księgę w szacie zabitego Berengara. Poznaje jej sekret (zatrute strony), ale okupuje go śmiercią. Ginie uderzony ciężkim globusem.
Wenancjusz
Mnich, tłumacz tekstów greckich. Ginie jako drugi w kolejności. Jego zwłoki znaleziono w kadzi ze świńską krwią. Po zakończeniu śledztwa okazuje się, że mnich zatruł się substancją zawartą w kartach księgi, a jego zwłoki wrzucono do kadzi dla niepoznaki.