Manuskrypt, to oczywiste
W krótkim wstępie do właściwej opowieści autor opisuje okoliczności zdobycia ciekawej XIX-wiecznej książki niejakiego księdza Valleta, który przytacza w swym dziele rzekomo autentyczny średniowieczny manuskrypt autorstwa Adsa z Melku.
Autor, zafascynowany wciągającą opowieścią, szybko dokonuje tłumaczenia dzieła. Niestety właściwy rękopis ginie (zabrany przypadkiem przez znajomą pisarza). Pomimo długich poszukiwań, autorowi nie udaje się odnaleźć oryginału, postanawia przedstawić swoje tłumaczenie czytelnikowi. Wyjaśnia budowę pierwotnego manuskryptu: podział dzieła na siedem części, odpowiadających siedmiu dniom akcji. Każdy dzień dzieli się na jeszcze mniejsze części oznaczone nazwami godzin liturgicznych (jutrznia, lauda, pryma, tercja, seksta, nona, nieszpór i kompleta).
Prolog
Wstęp opowieści autorstwa Adsa z Melku. Sędziwy mnich, kończący swój żywot w klasztorze w Melku, postanawia opisać przebieg niezwykłych wydarzeń, których był świadkiem w czasach wczesnej młodości.
Opisywane wydarzenia odbywają się w roku 1327, w Italii. Adso nie przytacza nazwy ani konkretnego umiejscowienia opactwa, by zachować tajemnicę. Streszcza za to ówczesną sytuację polityczną