Natasza Rostowa
Główna postać kobieca w powieści Lwa Tołstoja, hrabianka, najmłodsza córka Rostowów. Na początku powieści jest kilkunastoletnią dziewczyną, która przejawia wielki talent do śpiewu i tańca. Kiedy dorasta, staje się piękną kobietą skutecznie przykuwającą uwagę mężczyzn. Zaręcza się nawet z Bołkońskim, lecz pod wpływem Anatola Kuragina zrywa obietnicę i odmawia księciu.
Gdy Bezuchow uświadamia jej, iż Kuragin ma już żonę w Polsce (mężczyzna opuścił ją), bohaterka przechodzi załamanie nerwowe. Podejmuje nawet próbę samobójczą (chce otruć się arszenikiem), ale zostaje uratowana. Od tego czasu chce zmienić swoje życie, na co wielki wpływ ma religia. Gdy nadarza się okazja, przeprasza księcia Bołkońskiego i otacza go opieką – mężczyzna był ranny, przed śmiercią wybaczył Nataszy. Następnie zostaje żoną Bezuchowa, u boku którego odnajduje szczęście, chociaż jest kobietą nieco despotyczną.
Pierre Bezuchow
Nieślubny i najukochańszy syn hrabiego Kiryła Bezuchowa. W młodości edukację odbierał zagranicą, gdzie uformowały się jego poglądy. Już podczas przyjęcia rozpoczynającego akcję „Wojny i pokoju” można dostrzec, że nie budził on sympatii przedstawicieli arystokracji, którzy uważali go za dziwaka (np. miał początkowo pochlebną opinię na temat Napoleona). Gdy bohater otrzymuje spadek po ojcu, staje się osobą niezwykle pożądaną na salonach. Z powodu podszeptów i rad znajomych wchodzi nawet w związek małżeński z Heleną Kuraginowna, która nie żywiła do niego żadnych uczuć. Kobieta otwarcie zdradzała Pierre’a, co doprowadziło do jego pojedynku z Dołochowem.
Był to mężczyzna niezwykle emocjonalny – miał problemy z panowaniem nad uczuciami. Przez długi czas wierzył, że to on przerwie inwazję wojsk francuskich zabijając Napoleona. Zamach nie udał się, a mężczyzna trafił do niewoli, gdzie pod wpływem przemów Platona Karatajewa zaczął zmieniać swoje życie.
Światopogląd Bezuchowa jest jednym z głównych tematów „Wojny i pokoju”. Mężczyzna był głęboko przekonany o konieczności wyzwolenia chłopów z obowiązku pańszczyzny i edukowania ich. Wielki wpływ miała na niego także przynależność do loży masońskiej – tam utwierdził się w przekonaniu, iż szanowanie cudzej wolności oraz braterstwo stanowią jeden z najważniejszych wyznaczników szczęśliwego życia.
Ostatecznie Pierre Bezuchow odnajduje szczęście u boku Nataszy, z którą ma czworo dzieci.
Książę Andrzej Bołkoński
Mąż Elizy, brat Marii, późniejszy narzeczony Nataszy, przyjaciel Bezuchowa. Swoją żonę traktuje z dystansem, uważając ją przede wszystkim za kobietę pustą i niekierującą się w życiu istotnymi zasadami. Po jej utracie przeżywa załamanie twierdząc, że nie traktował jej wystarczająco dobrze.
Bołkoński służył w armii jako adiutant generała Kutuzowa, co gwarantowało mu powszechny szacunek w Imperium Rosyjskim. Po utracie żony oświadczył się Nataszy Rostowej. Kobieta wyraziła chęć związania się z nim, lecz później, będąc pod wpływem Anatola Kuragina, zerwała obietnicę. Bołkoński nie miał zamiaru jej ponawiać i zerwał kontakty z Rostowami. Bohater był dwukrotnie ranny, a obrażenia odniesione podczas bitwy pod Borodino przypłacił życiem. Wcześniej wybaczył opiekującej się nim Nataszy wyrządzony mu dyshonor.
Księżna Eliza Bołkońska
Małżonka księcia Andrzeja, kobieta towarzyska i ciesząca się wielką sympatią wśród arystokracji. Panicznie bała się wyjazdów męża na wojnę, zawsze spodziewając się najgorszego. Umarła jednak przed nim – w czasie porodu.
Maria Nikołajewna Bołkońska
Siostra księcia Andrzeja, przyszłą żona Mikołaja Rostowa. Kobieta wywodząca się z zamożnej rodziny, bardzo oddana ojcu i skora do pomocy bratu. Jej życie było naznaczone wielką religijnością. Poślubiwszy Mikołaja Rostowa, odnalazła szczęście u jego boku.
Mikołaj Rostow
Starszy z synów hrabiostwa Rostowów. Bierze udział w wojnie, gdzie po raz pierwszy spotyka Andrieja Bołkońskiego i w gniewie uraża mężczyznę. Niemal przez całą powieść zakochany był w Soni, która odwzajemniała jego uczucie. Grając w karty z Dołochowem, powiększył rodzinne długi. Na wszystkie propozycje matki, by wyszedł za kobietę wywodzącą się z zamożnej rodziny, nieustannie odpowiadał negatywnie. Dopiero po lepszym poznaniu Marii Nikołajewnej Bołkońskiej zdecydował się na wejście w związek z kobietą.
Helena Kuraginowna
Pierwsza żona Pierre’a Bezuchowa. Wyszła za niego tylko ze względu na posiadaną fortunę. Kobieta chłodna, nieczująca oporów przed zdradą. Wyrzucona przez Bezuchowa, wraca do niego, prosząc o przebaczenie. Następnie porzuca go raz jeszcze, wyjeżdżając z jednym z dostojników. Umiera dwa miesiące po rozstaniu z mężem.
Anatol Kuragin
Mężczyzna o pięknej powierzchowności, ale miłujący się w awanturach i hulankach. Brat Heleny był równie kłamliwy i skory do oszustwa jak ona. Uwiódł Nataszę, odbierając ją Bołkońskiemu, chociaż miał już żonę w Polsce (jednak postanowił ją opuścić).
Fiodor Iwanowicz Dołochow
Mężczyzna poznany przez Mikołaja Rostowa na wojnie. Uwiódł Helenę – żonę Bezuchowa – za co został ukarany przez Pierre’a w trakcie pojedynku. Bardzo pragnął związać się z Sonią, lecz ta wciąż kochała Mikołaja. W akcie zemsty nakłonił Rostowa do gry w karty i ograł go na sporą sumę. Największym uczuciem darzył starą matkę.
Pietia Rostow
Najmłodszy z czworga dzieci Rostowów. Zawsze pragnął zostać żołnierzem, co w końcu udało mu się wymusić na rodzinie, gdy miał około. 15 lat. Swoje marzenie przypłacił życiem na polu bitwy.
Wiera Rostowna
Najstarsze dziecko Rostowów. Kobieta powszechnie znana na salonach. Wychodzi za niemieckiego oficera, Berga.