Ludwik XIV z dynastii Burbonów został królem Francji w roku 1643, w wieku zaledwie 5 lat. Do czasu osiągnięcia pełnoletniości formalnie rządziła jego matka – Anna Austriaczka, a fatyczną władzę sprawował pierwszy minister – kardynał Jules Mazarin. Dopiero po śmierci tego ostatniego w roku 1661, 22 letni wówczas Ludwik objął samodzielne rządy. Od początku swojego panowania rozpoczął od wprowadzania serii reform we Francji, obejmujących m. in. finanse, gospodarkę, wojsko, porządki publiczne oraz podatki i cła.
Ludwik XIV – Reformy
Wszelkie wprowadzane reformy we Francji w okresie panowania Ludwika XIV, miały przede wszystkim na celu wzmocnienie potęgi kraju oraz przy tym również władzy absolutnej monarchy. Jak bowiem powiedział król po ofiarnym przejęciu władzy – „państwo to ja”.
W okresie rządów Ludwika XIV, Francja dysponowała największą i najnowocześniejszą armią w ówczesnej Europie. Francuskie wojsko ze swoim sposobem organizacji, musztry i prowadzenia walki stanowiło wzór dla całej Europy. Liczebność wojsk Króla Słońce nieustanie się powiększała – z 70 tysięcy osób w roku 1667, aż do rekordowej wielkości 400 tysięcy w czasie wojny o sukcesje hiszpańską.
Pomimo jednak tak licznej armii, agresywna polityka zagraniczna monarchy doprowadziła do sprzymierzenia się prawie całej Europy przeciwko Francji. Przez co również armia francuska ponosiła porażki, m. in. w wojnie o sukcesje hiszpańską w latach 1701 – 1714.
Ponadto wydatki na prowadzenie wojen, spotęgowane rozrzutnym trybem życia dworu – odbiły się znaczącą na gospodarce państwa. W celu opanowania sytuacji oraz napełnienia skarbca, Ludwik XIV wprowadził pogłówne. Był to podatek, który musiał płacić każdy mieszkaniec Francji.
W kwestiach natomiast reformy gospodarczej, głównie za sprawą ministra Colberta, podniesiono czynsze dzierżawcze w dobrach królewskich. Dodatkowo zrewidowano wówczas przywileje szlachty oraz wprowadzono nowy system podatkowy.
Poza tym popierano rozwój rodzimego handlu oraz produkcji. Dążono przy tym do uzyskania przewagi eksportu nad importem. W tym celu nastąpiła aktywizacja rodzimej produkcji oraz rozbudowa królewskich manufaktur.
W kwestii reform doszło jeszcze do istotnych zmian za sprawą tzw. Kodeksu Ludwika XIV. Kodeks ten – opracowany przez Colberta na polecenie monarchy, zawierał zbiór dwóch ordonansów: o postępowaniu cywilnym i karnym.
Podstawowym celem wydania tych dokumentów było uporządkowanie prawodawstwa sądowego we Francji.
Pierwszy ordonans – o postępowaniu cywilnym, powstał w roku 1667. Jego główne postanowienia – strony zawiadamiały sąd o treści sporu, możliwa była apelacja i kasacja, główne środki dowodowe: zeznania świadków, przysięga, dokumenty. Drugi natomiast ordonans powstał w roku 1670, do jego głównych założeń można zaliczyć m. in. proces poprzedzony postępowaniem informacyjnym, duża rola prokuratora.