Noc długich noży - skąd nazwa, historia

Na przełomie roku 1932 i 1933 narodowym socjalistom udało się, po długiej i przebiegającej w atmosferze terroru kampanii wyborczej, przejąć ostatecznie władzę w Niemczech, czego symbolem było mianowanie Adolfa Hitlera kanclerzem 30.01.1933 roku.  Hitler osiągnął ów sukces dzięki umiejętnemu stosowaniu na przemian ostrej retoryki i ustępstw na rzecz potencjalnych sojuszników w walce o władze.  Paradoksalnie jednak, to właśnie owe ustępstwa spowodowały pojawienie się konfliktu w samym łonie partii nazistowskiej.

Ernst Röhm był dowódcą SA (Oddziały Szturmowe), organizacji paramilitarnej stanowiącej „kręgosłup” NSDAP, której liczebność w szczytowym okresie wynosiła ponad dwa miliony członków. Röhm skupił wokół siebie grupę wyższych dowódców i dygnitarzy nazistowskich, którzy uważali, że Hitler zdradza sprawę narodowego socjalizmu, godząc się na przejściowe nawet ustępstwa. Byli oni więc więc potencjalnie dużym zagrożeniem dla Hitlera i jego grupy, zwłaszcza ze względu na poparcie, jakim cieszyli się wśród członków bojówek. Aby móc kontynuować swoją politykę wewnętrzną, Hitler musiał prędzej czy później pozbyć się swojego dawnego sojusznika.

Do ostatecznej rozprawy z dowództwem SA doszło w nocy z 29 na 30 czerwca 1934 roku. Bezpośrednim powodem miały być pogłoski o planowanym przez Röhma zamachu na Hitlera. Wiele wskazuje na to, że do rozwiązania siłowego Hitler został przekonany przez Heinricha Himmlera, który to od pewnego czasu rozpoczął konstruowanie organizacji mającej zastąpić SA – było to SS (Sztafety Ochronne). Na rozkaz Adolfa Hitlera w ciągu jednej nocy dokonano aresztowań kilkudziesięciu najważniejszych dowódców i współpracowników Röhma, włącznie z nim samym. Aresztowanych oskarżono o szereg przestępstw, od planowania zamachu stanu po homoseksualizm. Część z nich została zabita niemal na miejscu, inni zostali skazani na śmierć po pokazowych procesach. Samo określenie "Noc Długich Noży" padło po raz pierwszy prawdopodobnie podczas przemówienia Josepha Goebbelsa i miało nawiązywac do średniowiecznej niemieckiej tradycji "sądów kapturowych", w których podejmowano decyzje o zabójstwie władców i możnych szkodzących narodowi.

W wyniku czystki w szeregach NSDAP umocniła się pozycja Adolfa Hitlera, który mógł przestać zważać na opozycję w łonie partii. Większość struktur organizacji Röhma została wchłonięta przez SS, a stanowiska byłych zwolenników obalonego dowódcy została zajęta przez ludzi wiernych Himmlerowi. Od tego czasu nic nie stało na przeszkodzie Hitlerowi w realizacji jego polityki.