Maximilian de Robespierre urodził się 6.05.1768 roku w Arras, gdzie, tak, jak jego ojciec został prawnikiem. Znamienne dla przyszłej kariery politycznej Robespierre'a okazało się zainteresowanie poglądami Jeana-Jacquesa Rousseau (1712-1778). Od 1788 roku coraz bardziej zaczął interesować się polityką, co szybko przełożyło się na praktykę, ponieważ jeszcze tego samego roku został on deputowanym Stanu Trzeciego.
Jako deputowany był przedstawicielem lewicy – między innymi, sprzeciwiał się królewskiemu prawu weta. Wówczas był jeszcze zwolennikiem monarchii konstytucyjnej. Z czasem Robespierre zaczął zyskiwać coraz większe poparcie wśród zwolenników rewolucji.
Od początku działalności klubu Jakobinów Robespierre odegrał w nim istotną rolę i 10.08.1792 roku został członkiem Konwentu Narodowego i jako taki wsławił się mową, w której opowiadał się za skazaniem króla Ludwika XVI.
W lipcu 1793 roku Robespierre został członkiem Komitetu Ocalenia Publicznego, w którym również szybko wysunął się na przywództwo. Wkrótce całkowitą kontrolę nad kierunkiem rewolucji przejęło radykalne skrzydło jakobinów, w praktyce kontrolowane przez Robespierre'a. Jako fanatyczny zwolennik idei rewolucyjnych, Maksymilian rozpoczął ambitną przebudowę państwa francuskiego w myśl własnych ideałów. Za jego czasów doszło do likwidacji ostatnich resztek feudalizmu i rozbudowy administracji. To on wprowadził m.in. śluby cywilne. Aby oderwać społeczeństwo od "dawnych dróg" wprowadzono kalendarz rewolucyjny, całkowicie różny od gregoriańskiego. By ratować ekonomię państwa wprowadzono tzw. ceny maksymalne za określone towary, odniosło to jednak odwrotny skutek i jedynie pogorszyło sytuację ekonomiczną kraju.
Robespierre był przeciwnikiem całkowitej ateizacji kraju, bowiem uważał, że lud musi w coś wierzyć. Jednocześnie zaś był przeciwnikiem Kościoła Katolickiego. Stąd tez próby wprowadzenia Kultu Rozumu, Istoty Najwyższej i różnorakich "kultów rewolucji". Ambitne plany i organizowanie z wielką pompą różnorakich manifestacji, uroczystości i "świąt" nie odniosły jednak wielkiego skutku. Celebracje "religii ideii" umarły praktycznie wraz z Robespierre'm.
Robespierre aktywnie zwalczał swoich przeciwników politycznych, takich, jak chociażby Georges Danton (1759-1794), do którego zgilotynowania doprowadził. Represji nie uniknęli również jego dawni sojusznicy, bowiem z równą zaciekłością zwalczał trudne do kontrolowania, skrajnie anarchistyczne i lewicowe ruchy społeczne, takie jak herbertysci. Nakazał równiez krwawe stłumienie powstania rojalistycznego w Wandei.
Był on też jednym ze współautorów konstytucji jakobińskiej, która była najbardziej demokratyczną z dotychczasowych, jednak nigdy nie weszła w życie.
W wyniku zmęczenia trwającym terrorem i obawy o własne życia, Robespierre tracił na popularności nawet we własnym środowisku jakobińskim. Ostatecznie doprowadziło to do zawiązania spisku, który przejął władzę nad państwem i uwięził przywódców jakobińskich (przewrót termidoriański) - Maximilien Robespierre zginął na gilotynie 28 lipca 1794 roku, po obaleniu go przez Konwent Narodowy.