Jan bez Ziemi – Pochodzenie
Jan I (1166 – 1216) – zwany również Janem bez Ziemi, pochodził z dynastii Plantagenetów. Według niektórych podań swój przydomek zawdzięczał faktowi, że jego ojciec – król Henryk II, nie zapisał synowi żadnych posiadłości ziemskich. Jan był najmłodszym z pięciu synów władcy angielskiego, królem Anglii był od roku 1199, aż do swojej śmierci w roku 1216.
Po śmierci Henryka II na tronie Anglii zasiadł jego syn Ryszard. Jednak rzadko przebywał w kraju, spędzając większość czasu na wyprawach i wojnach. Anglie traktował bardziej jako źródło dochodów. Ryszard Lwie Serce został jednym z dowódców z trzech wypraw do Palestyny, które później nazwano trzecią wyprawą krzyżową. Podczas jego nieobecności, rządy w kraju sprawował biskup Ely Wiliam Longchamp. W tym samym czasie Jan starł się wykorzystać nieobecność brata do umocnienia własnej pozycji w kraju.
Ryszard wracając ze wchodu, w momencie gdy znajdował się na terenach cesarstwa, został wzięty do niewoli. Jego długotrwałe przebywanie poza krajem, a następnie niewola cesarska, doprowadziły do osłabienia władzy królewskiej. Jan bez Ziemi miał nawet zaoferować – w takiej sytuacji, cesarzowi osiemdziesiąt tysięcy marek za przetrzymanie brata. Oferta została jednak odrzucona, Anglia wpłaciła okup za swojego króla, który wrócił do kraju w roku 1194. Rozprawił się wówczas z buntującym się bratem oraz opozycją zebraną wokół niego.
Ryszard Lwie Serce wybaczył ostatecznie bratu i wyznaczył go nawet na swojego następcę. Z tym okresem związana jest legenda o Robin Hoodzie. Ten ostatni miał być banitą, który stał na czele grupy podobnych sobie osób. Zamieszkiwali oni w lesie Sherwood, walczyli z despotycznym szeryfem z Nottingham. Głównym hasłem związanym z legendarnymi działaniami Robi Hooda, było zabieranie bogatym i rozdawanie biednym. Cała historia miała zakończyć się wraz z powrotem Ryszarda Lwie Serce do Anglii, który ułaskawił Robin Hooda.
Podczas kampanii przeciwko królowi Francji, Ryszard został raniony strzałą. Pomimo pomocy jaką mu udzielono, zmarł na skutek odniesionej rany. W takiej sytuacji Jan I został koronowany na nowego króla Anglii w połowie roku 1199.
Jan bez Ziemi – Lata panowania
Początki panowania Jana I były dość trudne ze względu na ciężką opozycję, jaką napotkał wobec swojej osoby. W tym samym czasie popadł również w konflikt z ówczesnym papieżem – Innocentym III. Głównym powodem sporu, była obsada stolicy arcybiskupiej w Canterbury. Ostatecznie Jan nałożył podatek na stan duchowny, na co papież odpowiedział rzuceniem klątwy na króla Anglii. Zwycięską ręką z całej sytuacji wyszedł papież, przed którym Jan musiał się ugiąć i od tej pory płacić roczną daninę.
Jan bez Ziemi zawarł sojusz z cesarzem Ottonem IV Welfem i przystąpił do wojny z Francją. Na początku wylądował wraz ze swoją armią na kontynencie. Wojna zakończyła się jednak dość szybko, ponieważ już w lipcu tego samego roku doszło do decydującej bitwy. Pod Bouvines wojska cesarskie, pozostające w sojuszu z Janem, poniosły całkowitą klęskę. Dla króla Anglii było to jednoznaczne z zakończeniem działań we Francji. Dodatkowo na skutek przegranej, Jan utracił większość lenn we Francji. Często podaje się to również jako powód posiadania jego przydomku.
Koszty wojny i podnoszenie podatków oraz klęska militarna spowodowały bunt możnych angielskich przeciwko Janowi. Ten ostatni został zmuszony do nadania w roku 1215 – Wielkiej Karty Swobód. Zapisano w niej m. in., iż król nie może nakładać podatków bez zgody Rady Królestwa, nie można było więzić, wygnać czy też pozbawić mienia ludzi wolnych bez wcześniejszego wyroku sądu. W przypadku nie przestrzegania postanowień, poddani mogli wypowiedzieć posłuszeństwo.