II wojna światowa w Afryce (1942) - historia, przyczyny, przebieg

Jednym z wielu frontów, na którym toczono walki podczas II wojny światowej, był kontynent afrykański. Było to miejsce, gdzie ścierały się wpływy Włoch, Wielkiej Brytanii i Francji, której osamotnione po upadku metropolii kolonie wydawały się łakomym kąskiem dla Brytyjczyków. Włoski dyktator Benito Mussolini marzył z kolei o odbudowaniu Imperium Romanum, a na przeszkodzie w realizacji tych celów stawał mu kontrolowany przez Brytyjczyków Egipt.

Działania wojenne w Afryce rozpoczęły się w roku 1940 włoską ofensywą w kierunku Libii i Egiptu. Dość prędko okazało się jednak, że Włosi daleko przeceniali swoje siły. Kampania stała się prędko serią kompromitujących błędów i porażek, gdy całe włoskie dywizje były rozbijane, a sprzęt pancerny okazał się tragicznie przestarzały. Już wkrótce to Brytyjczycy przeszli do ofensywy, wdzierając się do włoskich kolonii.

Chcąc ratować swojego sojusznika, Hitler wysłał do Afryki kontyngent niemieckich wojsk, tzw. „Afrika-Korps”, dowodzony przez świetnego generała Erwina Rommla. Zyskał on wkrótce przydomek „Lisa Pustyni”. Udało mu się zahamować atak Brytyjczyków i samemu przejść do ofensywy, używając niemieckich wojsk jako „rdzenia”, wokół którego mogły koncentrować się siły włoskie. W czasie tych wydarzeń szczególnie zażarte walki toczyły się pod twierdzą Tobruk, gdzie stoczono dwie duże bitwy (1942). Odwagą w obronie brytyjskich pozycji wykazali się tam zwłaszcza Polacy.

Siły niemieckie były coraz bardziej rozciągnięte, a zaopatrzenie skąpe, w związku z otwarciem frontu na Wschodzie. Ostatecznie niemiecka ofensywa, mimo sukcesów, została pobita w bitwie pod El-Alamejn (1942), która dała sławę (skądinąd miernemu dowódcy) Bernardowi Montgomery'emu. W roku 1943 wojska Osi musiały ewakuować się z Afryki. W wyniku operacji „Torch” Amerykanie zajęli terytoria włoskie w Afryce Północno-Zachodniej. Siły Aliantów utworzyły z północnej Afryki potężną bazę zaopatrzeniową. To właśnie to było największym lękiem sił Osi i głównym skutkiem przegranej w Afryce. Już w roku 1943 bazy w Północnej Afryce wykorzystano do przeprowadzenia lądowania na Sycylii i  we Włoszech, eliminując to państwo z wojny.