Francuskie imperium kolonialne - historia, kolonie, znaczenie

Francja była jednym z dwóch głównych graczy światowego wyścigu kolonialnego, prowadzonego przez mocarstwa europejskie w XIX wieku. Państwo to jeszcze w XVII wieku posiadało ogromne obszary kolonialne pod swoją kontrolą, które jednak w dużej mierze utraciło w wyniku wojen XVIII – wiecznych. Wpływał na to też brak zainteresowania metropolii i rewolucja francuska. W roku 1803 rząd napoleoński sprzedał nawet terytorium Luizjany Stanom Zjednoczonym.

Postawa francuska zaczęła jednak zmieniać się w latach 30. XIX wieku. Po otrząśnięciu się z wojen napoleońskich społeczeństwo i władze francuskie szukały sposobu, by zaspokoić mocarstwowe ambicje, jednocześnie nie wdając się w wojnę kontynentalną, która mogłaby naruszyć równowagę po kongresie wiedeńskim. Stąd rozpoczęcie podbojów zamorskich.  W roku 1830 rozpoczął się podbój Algierii, która jednak okazała się być dosyć twardym przeciwnikiem. Ostatecznie Algieria stała się francuską kolonią dopiero w roku 1847. Wkrótce potem władzę w państwie przejął Napoleon III. Uważał on, podobnie jak wielu współczesnych mu władców, że kolonie są symbolem potęgi państwa, stąd też zaangażował w podbój kolonialny wielkie siły.

Generalnie należy wyróżnić dwa kierunki działań i ekspansji francuskiej. Pierwszym był kierunek afrykański, gdzie Francuzi dokonali ogromnych podbojów, zajmując prawie całą Afrykę Środkową. Powstały tam dwie wielkie kolonie – Francuska Afryka Zachodnia i Francuska Afryka  Środkowa. Oprócz tego posiadali tam także Madagaskar i niewielką kolonię na obszarze dzisiejszej Somalii. Kierunek azjatycki koncentrował się na poszerzeniu stanu posiadania w oparciu o zdobyty na samym początku (kosztem wietnamskich władców) południowy Wietnam, czyli tzw. Kochinchinę. Wkrótce w składzie imperium francuskiego znalazła się także reszta Wietnamu, Kambodża i Laos, tworząc razem Indochiny Francuskie.

Ostatnimi podbojami Francuzów były tereny Maroka, formalnie ustanowione protektoratem (po wielu trudnych dyplomatycznych bojach i wiszącej na włosku wojnie z Niemcami) w roku 1911. Po I wojnie światowej Francuzi otrzymali również część kolonii niemieckich, jak również „protektorat” nad terenami Turcji, wspólnie z Wielką Brytanią. W takiej formie francuskie imperium kolonialne przetrwało aż do drugiej połowy XX wieku.