Karol Ludwik Napoleon Bonaparte urodził się w Paryżu 20.04.1808 roku, jako krewny (bratanek) słynnego francuskiego męża stanu i cesarza – Napoleona Bonaparte. Początkowo wychowywany we Francji, po restauracji Burbonów został z niej wydalony, podobnie jak cała rodzina Napoleona. Młodość i czas nauki spędził w krajach niemieckich. Służył przejściowo w armii szwajcarskiej.
Po okresie zamętów rewolucyjnych we Francji w roku 1830 aktywniej działał na rzecz przejęcia władzy w tym kraju, przeprowadził nawet dwie próby zamachu stanu, w roku 1836 i 1840, obydwa jednak nieudane. Po drugim z nim osadzony w więzieniu, udało mu się zbiec do Anglii.
W roku 1848 doszło do kolejnej zmiany władz we Francji i obalono władcę Ludwika Filipa I. Ludwik Napoleon widział w tym swoją szansę na uchwycenie władzy i udało mu się zjednać sympatię i poparcie niższych warstw społeczeństwa. W rezultacie został wybrany na prezydenta Francji, a w 1851 roku przejął pełną władze w państwie. Po przeprowadzeniu plebiscytów wśród ludności proklamował utworzenie II Cesarstwa Francuskiego i przyjął imię Napoleona III (1852).
Czasy rządów Napoleona III były dla Francji okresem rozwoju i koniunktury gospodarczej. Cesarzowi udało się, mimo bycia nuworyszem u władzy, włączyć się w nurt wielkiej polityki europejskiej. Za jego czasów Francja zaangażowała się w wojnę krymską, jak również wyścig kolonialny, uzyskując na obu polach spore sukcesy. Początkowo rządząc twardą ręką, z czasem jego podejście stawało się coraz bardziej liberalne.
Kres panowaniu Napoleona III położyła nieudana wojna z Prusami, stojącymi na czele Związku Północnoniemieckiego. Francja została sprowokowana do wojny przez fałszywą, obraźliwie sformułowaną depeszę (depesza emska), po czym przegrała wojnę ze świetnie zorganizowaną armią pruską. Napoleon III dostał się do niewoli i abdykował (oficjalnie 1.03.1871), po czym udał się do Anglii na emigrację. Zmarł tam 9.01.1873 roku. Był ostatnim Bonapartem na tronie francuskim i ostatnim takim władcą w ogóle. Francja została republiką.
Napoleon III - biografia, polityka wewnętrzna i zagraniczna
Polecamy również:
-
Wiosna Ludów w Niemczech - przyczyny, przebieg, skutki
Rewolucyjna fala, jaka ogarnęła kraje niemieckie w roku 1848, była niejako zwieńczeniem dążeń i pragnień, których początków można się doszukiwać w epoce napoleońskiej. To wtedy właśnie bowiem doszło do pojawienia się w Niemczech nowoczesnego poczucia własnej odrębności narodowej – obejmującego... Więcej »
-
Wiosna Ludów w Austrii - przyczyny, przebieg, skutki
Do wystąpień rewolucyjnych w Cesarstwie Austriackim doszło niewątpliwie na wieść o sukcesach rewolucji w krajach niemieckich, nie należy jednak zapominać o tym, że państwo to już wcześniej borykało się z szeregiem konfliktów, wynikających z jego wielonarodowości i multikulturowości. Dodatkowym czynnikiem... Więcej »
-
Wiosna Ludów na Węgrzech - przyczyny, przebieg i skutki
Fala rewolucji, która przetoczyła się przez Europę w roku 1848, siłą rzeczy musiała objąć też i Cesarstwo Austriackie. Państwo to od dawna nękane było ostrymi napięciami zarówno społecznymi, jak i narodowościowymi. Nic dziwnego więc, że Wiosna Ludów w Cesarstwie miała trzy, częściowo niezależne... Więcej »
-
Wiosna Ludów we Włoszech - przyczyny, przebieg, skutki
Wystąpienia rewolucyjne na terenie współczesnych Włoch miały swoje przyczyny, podobnie jak było to w krajach niemieckich, w cały czas drzemiących w narodzie włoskim marzeniu o zjednoczeniu kraju i utworzenia Królestwa Włoch. Za jednego z głównych wrogów i przeciwników... Więcej »
-
Wiosna Ludów na ziemiach polskich - przyczyny, przebieg, skutki
W przeciwieństwie do większości krajów europejskich i wbrew temu, czego można by się spodziewać, Wiosna Ludów na ziemiach polskich nie wywołała większych wystąpień ludności. Miało na to wpływ kilka czynników. Najważniejszym jest względna bliskość Wiosny Ludów w stosunku do powstania... Więcej »