Francisco Pizarro – Pochodzenie
Bogate zdobycze w Meksyku umocniły wśród konkwistadorów europejskich przekonanie, iż Eldorado – kraina złota, o której opowiadali Indianie, znalazła się w zasięgu ich działania. Według tradycji, to hiszpański konkwistador – Vasco de Balboa, który w roku 1513 przekroczył Przesmyk Panamski i dotarł do brzegów Pacyfiku, jako pierwszy uzyskał informacje o tajemniczym kraju.
Jeszcze przez właściwym odkryciem imperium Inków, Hiszpanie nazywali je „Peru”. Nazwa ta wzięła się od rzeki znajdującej się w dzisiejszej Kolumbii. Podbój państwa Inków poprzedziły dwie wyprawy podjęte w roku 1524 oraz 1528 przez Hiszpanów – Francisco Pizarro i jego kompana Diego de Almagro.
Pierwszy z nich wywodził się z ubogiej rodziny chłopskiej. Najprawdopodobniej w młodości był pastuchem. Przez całe życie pozostawał człowiekiem niewykształconym – nigdy nie nauczył się czytać ani pisać, a jedynym sposobem zrobienia kariery pozostawała dla niego służba w wojsku.
Francisco Pizarro urodził się 16 marca w roku 1478 w Trujillo. Po rozpoczęciu służby wojskowej, został wysłany wraz ze swoim odziałem na podbój nowo odkrytych terenów za Oceanem Atlantyckim. Od roku 1502 Pizarro brał udział w podboju Haiti oraz Kuby, a następnie również Panamy. Po zajęciu tej ostatniej otrzymał w nadaniu część ziem i przez kilka kolejnych lata wiódł życie osadnika.
Francisco Pizarro – Podbój Peru
Pizarro przebywający jeszcze w Panamie dowiedział się o bogatym kraju Peru – legendarnej krainie złota, który postanowił podbić. Jednak pierwsza zorganizowana przez niego ekspedycja w latach 1524 – 1525, nie dotarła do celu. Udało się jedynie wówczas opłynąć wybrzeże Ekwadoru, po czym zawrócono z powrotem do Panamy.
W listopadzie w roku 1526 wyruszyła kolejna ekspedycja. Pizarro dotarł wówczas do Rio Santa. Po zobaczeniu licznych bogactw Peru, udał się do rodzimej Hiszpanii w celu zgromadzenia środków na podbój całego kraju.
W Hiszpanii Pizarro uzyskał w roku 1529 nominacje na gubernatora Peru od Karola oraz 3 statki i 180 ludzi na wyprawę. Na początku roku 1531 wyruszyła z Panamy wyprawa, która dotarła do Ekwadoru, a następnie lądem skierowała się do Peru. W następnym roku, we wrześniu zostało założone pierwsze hiszpańskie miasto w Peru – San Miguel de Piura.
Po koniec roku 1532 Pizarro wkroczył do miasta Cajamarca, gdzie po raz pierwszy spotkał się z władcą Inków – Atahualpą. Podobnie jak w przypadku Azteków, Inkowie uważali najeźdźców za wysłanników bogów. W efekcie kapłani powstrzymali swojego wodza przez uderzeniem na siły Hiszpanów.
Pizarro wykorzystując sytuacje uderzył na osobistą straż Atahualpy, pojmał go, a następnie kazał zamordować. W celu zachowania pozorów legalizmu swych działań, Hiszpanie na tronie osadzali kolejno jeszcze dwóch marionetkowych władców. Pierwszym z nich był Manko Kapaka.
Całe Peru zostało opanowane do końca roku 1534. W następnym roku Pizarro założył Limę, która została stolicą wicekrólestwa Peru (współczesna stolica). W roku 1538 udało mu się dodatkowo pokonać współorganizatora wcześniejszych wypraw, z których konkurował o podział łupów – Diego de Almagro. Ten ostatni został ostatecznie stracony z rozkazu Pizarra. Nie cieszył się jednak długo owocami swojego zwycięstwa – w roku 1541 został zamordowany w Limie przez popleczników wrogiej frakcji.